Strength and Weakness of Crisis Management in Hormozgan Medical University’s Hospitals

زمینه و هدف: جوامع مختلف پیوسته به دنبال مدیریت آسیب های ناشی از حوادث غیرمترقبه هستند. در این راستا بیمارستان ها با ارائه مراقبت های بهداشتی و درمانی سریع و بموقع به منظور کاهش عوارض ناشی از حوادث غیرمترقبه به عملگراترین واحد نظام سلامت تبدیل شده اند که برنامه ریزی و آماده سازی آنها باید به عنوان بخش مهمی از خط مشی های راهبردی نظام سلامت مورد توجه قرار گیرد. این مطالعه در پی بررسی توانمندی ها محدودیت های مدیریت بحران در بیمارستان های آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان می باشد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی تحلیلی از نوع کاربردی است. جامعه پژوهش شامل کلیه روسا، مدیران ارشد، مدیران پرستاری، مدیران اداری مالی و مسئولین کمیته بحران سه بیمارستان مورد مطالعه به تعداد ۳۴ نفر می باشد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته ای در ۸ حیطه و بر اساس مقیاس پنج گزینه ای لیکرت علاوه بر اطلاعات دموگرافیک می باشد. پس از تعیین روایی و پایایی پرسشنامه، داده ها گردآوری و وارد نرم افزار SPSS گردید و با استفاده از آمار توصیفی و آمار تحلیلی آنالیز همبستگی پیرسون مورد تفسیر قرار گرفت. نتایج: میزان آمادگی جامعه مورد پژوهش در رویارویی با بحران ها با ۵۰ درصد به صورت متوسط می باشد. آمادگی در حیطه های سیاست های مدیریتی (۱/۴۴ درصد)، ایمن سازی (۲/۴۱ درصد) و سیستم ثبت و اطلاع رسانی (۴۷ درصد) در حد متوسط و حیطه های سامانه فرماندهی بحران (۳/۳۲ درصد)، مانورهای آمادگی (۹/۵۵ درصد) و فناوری های جدید (۱/۴۴ درصد) در حد خیلی ضعیف قرار داشتند. بین میزان آمادگی با فعالیت کمیته بحران، آموزش و برگزاری مانورهای آمادگی رابطه معنی داری وجود داشت (۰۵/۰ > P). نتیجه گیری: مدیریت مناسب بحران ها با برنامه ریزی مدون مدیریت بحران، ایجاد هماهنگی های لازم درون و برون سازمانی در حوادث، تقویت نیروها با سازماندهی مناسب آنها و ارائه آموزش های لازم و انجام مانورهای دوره ای در بیمارستان ها امکانپذیر خواهد شد.