Investigation of KCNJ۱۱ Gene Variant (rs ۵۲۱۹) in Patients with Diabetes after Liver Transplantation

زمینه و هدف: ابتلا به دیابت در گیرندگان پیوند کبد یکی از مشکلات رایج در این بیماران بوده که دارای تاثیر منفی در موفقیت پیوند و حیات بیمار می باشد. دیابت پس از پیوند (PTDM) از نظر پاتوفیزیولوژی، بالینی و ژنتیکی با دیابت نوع ۲ شباهت های زیادی دارد. یکی از ژنوتیپ های دخیل در ایجاد PTDM، ۵۲۱۹rs در ژن KCNJ۱۱ می باشد که در عملکرد سلول های بتا دخیل بوده و اثر تنظیم کننده بر کانال پتاسیمی حساس به ATP دارد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط میان این پلی مورفیسم و دیابت پس از پیوند کبد در یک جمعیت ایرانی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه، یک مطالعه مورد شاهدی می باشد که بر روی ۱۲۰ بیمار دریافت کننده پیوند کبد (۶۰ بیمار مبتلا و ۶۰ بیمار غیر مبتلا به دیابت پس از پیوند) انجام گرفته است. نمونه گلبول های سفید از بانک سلولی مرکز تحقیقات پیوند اعضا بیمارستان نمازی شیراز از بیمارانی که در سال های ۱۳۹۰-۱۳۸۶ پیوند کبد دریافت کرده اند انتخاب شده است. فراوانی ژنوتیپ های مختلف در این افراد با روش PCR-RFLP تعیین گردیده است. برای بیان نتایج از شاخص های پراکندگی و تست های آماری پارامتری استفاده شد. نتایج: آنالیز آماری نشان می دهد که اختلاف معناداری بین فراوانی آللی و ژنوتیپی در دو گروه بیمار و کنترل وجود دارد و ژنوتیپ KK با (۰۰۱/۰ =p) و (۶/۷-۶۰/۱)CI%۹۵,۱۹/۱=OR، ریسک ابتلا به PTDM را افزایش می دهد. نتیجه گیری: در این مطالعه بین بروز دیابت پس از پیوند با جنس، سن، دوز پردینوزولون، پلی مورفیسم KCNJ۱۱ و ژنوتیپ KK ارتباط وجود داشت.