The Impact of IL-۱۸ and IFN-γ on Severity of Malaria and Quality of Treatment

زمینه و هدف: در مالاریای انسانی، ژنوتیپ سایتوکاین ها در پروسه دفاع سیستم ایمنی نقش دارند. در این مطالعه ارتباط بین ژنوتیپ-۱۳۷G/C درIL-۱۸و +۸۷۴A/T در IFN-γ بر شدت بیماری مالاریا و نیز کیفیت درمان - به عنوان فاکتورهای موثر در ایجاد افراد بدون علامت در مناطق اندمیک- بررسی گردید. مواد و روش ها: در این تحقیق ۱۰۰ نفر بیمار و ۱۰۲ نفر سالم با روش Nested –PCR و گسترش ضخیم مورد ارزیابی قرار گرفتند. ژنوتیپ افراد برای IL-۱۸(G-۱۳۷C) با روش Single Specific Primer-Polymerase Chain Reaction و برای IFN-γ(A+۸۷۴T) با ARMS-PCR تعیین گردید و نتایج مورد آنالیز آماری قرار گرفتند.نتایج: در این تحقیق، مشاهده گردید که آللT در ژنIFN-γ و آللC در ژن IL-۱۸ اثر محافظت کننده ای را القاء می نمایند. همچنین مشاهده گردید که آنمی ناشی از مالاریا، ملایم تر و تعداد پارازیت در میکرو لیتر خون به طور معنی داری کاهش یافته بود (p<۰.۰۰۰۱). این موضوع در پاسخ بیمار به درمان نیز دیده شد به طوری که پارازیت در خون دارندگان ژنوتیپ IFN-γTT و IL-۱۸CC در پایان روز دوم درمان دیده نشد.نتیجه گیری: یافته های فوق، تئوری تاثیر ژنوتیپ سیستم ایمنی بر کیفیت درمان و امکان ایجاد افراد بدون علامت و ذخیره انگلی به عنوان فاکتور موثر در اندمیک شدن مالاریا را مطرح می کند. بنابراین، پیشنهاد می گردد که ایمنوژنوتیپ افراد یک منطقه نیز می تواند به عنوان عامل مهمی در استراتژی هایی که به منظور کنترل بیماری مالاریا در مناطق اندمیک لحاظ می گردد، در نظر گرفته شود.