شرح و تفسیر ماده ۲۶۵ قانون مدنی

مالی را که انسان به دیگری می دهد یا به صورت تبرعی است، یا برای ایجاد تعهد و یا برای اجرای تعهد. ماده ۲۶۵ با ایجاد اماره عدم تبرع، احتمال اول را منفی اعلام کرده است. اما با نفی تبرعی بودن نمی توان نتیجه گرفت که تسلیم مال به دیگری ظهور در ایجاد تعهد و یا ایفای تعهد دارد. از این رو، در تفسیر ماده مزبور بین علمای حقوق اختلاف نظر وجود دارد که این اختلاف نظر به آرای قضایی نیز کشیده شده است. مقاله حاضر با بیان نظرات مختلف و نقد و بررسی آنها این نظر را می پذیرد که دادن مال به دیگری اماره مدیونیت است و دهنده مال تنها در صورتی می تواند مال تسلیم شده را مسترد نماید که مدیون نبودن خود را اثبات کند