بررسی راهکارهای مختلف آبیاری یک درمیان با استفاده از آب شور-غیرشور در عملکرد و بهره وری آب ذرت دانه ای در آبیاری قطره ای

در این پژوهش استفاده از آب شور و کم آبیاری در قالب هفت تیمار به صورت بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به مدت دو فصل زراعی با حضور ذرت بررسی شد. تیمارها عبارت بودند از آبیاری کامل همه شیارها با آب غیر شور (T۱)، آبیاری همه شیارها با ۵۰ درصد آبیاری کامل (T۲)، آبیاری یک درمیان شیارها با آب شور غیر شور به صورت متناوب (T۳) و ثابت (T۴)، آبیاری یک درمیان شیارها فقط با آب غیر شور به صورت ثابت (T۵) و متغیر (T۶)، و آبیاری کامل با آب شور (T۷). شوری آب در تیمارهای شور و غیر شور به ترتیب ۸ و  dS/m۵/۱ بود. نتایج این پژوهش نشان داد به جای کمآبیاری با آبیاری یک درمیان شیارها در صورتی که شیارهای آبیاری نشده با آب شور آبیاری شوند، نسبت به کمآبیاری، اثربخش تر خواهند بود. در تیمارهای کمآبیاری در سالهای اول و دوم به ترتیب ۲۹ و ۳۶ درصد و در تیمارهای T۳ و T۴ در حدود ۵۰ درصد از آب غیر شور صرفهجویی شد. متوسط عملکرد در تیمارهای کم آبیاری (T۲، T۵، T۶) نسبت به تیمار T۳ و T۴ به ترتیب ۱۹ و ۲۴ درصد کاهش معنا دار داشت. از نظر کارایی مصرف آب، نتایج نشان داد در صورتی که ارزش آب شور و غیر شور یکسان در نظر گرفته شود، تیمارهای کمآبیاری، بیشترین بهرهوری آب را دارند و از نظر آماری اختلاف معناداری با تیمار آبیاری کامل بدون تنش ندارند. اگر بهرهوری آب بر اساس آب غیر شور در هر تیمار مبنای محاسبه قرار گیرد، تیمارهای T۳ و T۴ از نظر این شاخص هم بالاتر قرار می گیرند و گزینههای برتر خواهند بود.