بررسی توابع تولید محصول یونجه به منظور برآورد عملکرد در سطوح مختلف آبیاری در منطقه قزوین

این تحقیق با هدف بررسی توابع تولید مختلف یونجه و انتخاب بهترین تابع تولید و تعیین ضرایب حساسیت گیاه به تنش آبی و به منظور تخمین میزان عملکرد یونجه در سطوح مختلف کم آبیاری و تعیین تابع تولید یونجه انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تیمار زمان آبیاری شامل E۱، E۲، E۳، E۴ (به ترتیب ۶۰، ۹۰، ۱۲۰، ۱۵۰ میلی متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A) در سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی اسماعیل آباد قزوین و به مدت سه سال اجرا شد. از آنجا که آب آبیاری اعمال شده در سال های مختلف متفاوت بود، تیمارها از T۱ تا T۱۲ تفکیک شدند تا توابع تولید بر اساس داده های تبخیر تعرق هر تیمار بررسی شود. نتایج نشان داد نیاز آبی گیاه یونجه در کل دوره رشد برابر ۱۶۸۷ میلی متر است و تیمار T۱ با۱۶۸۳۰ کیلوگرم در هکتار حداکثر عملکرد خشک و تیمار T۱۲ با ۱۰۰۲۰ کیلوگرم در هکتار حداقل عملکرد خشک را دارد. با توجه به مطابقت آماری، روش Tafteh et al  (۲۰۱۳)، که مقدار عملکرد محصول را بر مبنای ضریب توانی تعریف شده بر اساس نسبت ضرایب واکنش در بازه ماهیانه برآورد می کند، کمترین مقدار ریشه مربعات خطای استاندارد (RMSE)، ریشه مربعات خطای استاندارد نرمال شده (NRMSE) و بیشترین مقدار شاخص توافق (d) و ضریب تعیین (۲R) را داشت. با استفاده از روش Tafteh et al (۲۰۱۳) مقدار ضریب واکنش عملکرد گیاه در ماه های اردیبهشت، خرداد، تیر، مرداد، شهریور، و مهر به ترتیب برابر ۸۵/۰، ۹/۰، ۹۹/۰، ۱/۱، ۱/۱، و ۱ و برای مراحل رشد ابتدایی، توسعه گیاه، میانی، و نهایی به ترتیب برابر ۸۵/۰، ۹۵/۰، ۱/۱، و ۱ و متوسط آن برای کل دوره رشد یونجه برابر ۹۹/۰ به دست آمد. در نتیجه روش Tafteh et al (۲۰۱۳) با داده های ورودی کمتر می تواند روشی مناسب به خصوص برای استفاده در مدل های بهینه سازی باشد.