اثر هیدروژن پراکسید و منابع آهن در پالایش خاک های آلوده به نفت (کروزن) با استفاده از روش شیمیایی فنتون

این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مقادیر مختلف هیدروژن پراکسید و تیمارهای مختلف آهن در پالایش خاک های آلوده به نفت با استفاده از روش شیمیایی فنتون صورت پذیرفت. بدین منظور ۱۰ نمونه خاک از اطراف پالایشگاه نفت تهران برداشته و پس از آماده سازی با دو سطح ۱۰ و ۲۰ درصد از نفت (کروزن) در سه تکرار آلوده شد. خاک ها پس از رسیدن به شرایط تعادل با استفاده از روش شیمیایی فنتون و با اعمال مقادیر  (H۱)۰۰۶/۰،  (H۲)۰۰۹/۰،  (H۳)۰۱۲/۰،  (H۴)۰۱۸/۰،  (H۵)۰۵۹/۰، (H۶) ۰۸۸/۰ اکی والان از هیدروژن پراکسید به ۲۰ گرم نمونه تیمار شدند. همچنین بر اساس واکنش فنتون از آهن به مثابه کاتالیزور در سه حالت بدون افزودن آهن (F۱)، سکوسترین [EDDHA-Na-Fe] به منزله منبع آهن آلی (F۲)، و فروسولفات به منزله منبع آهن معدنی (F۳) استفاده شد. قالب آماری آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد اختلاف معناداری بین مقادیر پراکسید هیدروژن مصرفی، سطح آلودگی، نوع خاک، و منبع آهن با میزان حذف نفت از خاک وجود دارد (P<۰.۰۱). نتایج نشان داد در همه نمونه ها و سطوح پراکسید هیدروژن، راندمان پالایش در تیمار ۱۰ درصد آلودگی بیشتر از تیمار ۲۰ درصد است (p≤۰.۱). بالاترین راندمان پالایش در سطح آلودگی ۱۰ درصد مربوط به تیمار H۶F۳ (۷۲/۹۰%) و در سطح آلودگی ۲۰ درصد مربوط به تیمار H۶F۲ (۲۴/۸۷%) و کمترین راندمان پالایش در هر دو سطح آلودگی در تیمار H۱F۱ (برای تیمار ۱۰% و ۲۰% به ترتیب ۹۶/۵۴% و ۹۱/۴۱%) رخ داد. هبستگی منفی و معناداری بین درصد رس، کربنات کلسیم معادل، و pH با درصد پالایش در هر دو سطح ۱۰ و ۲۰ درصد آلودگی مشاهده شد. در حالی که همبستگی بین درصد شن با میزان پالایش مثبت به دست آمد.