ظرفیت جذب، روش جداسازی و تعیین غلظت MTBE در خاک رس کائولینیت آلوده به MTBE

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 55

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJSWR-44-4_003

تاریخ نمایه سازی: 10 آبان 1402

چکیده مقاله:

MTBE (متیل ترشیو بوتیل اتر) یک ماده آلی اکسیژن دار و سمی است که امروزه به صورت گسترده در بنزین بدون سرب استفاده می شود. این ماده سمی، که آب و خاک خیلی سریع آن را جذب می کنند، یکی از مواد بسیار آلاینده در خاک ها و منابع آب زیرزمینی است. به منظور حذف این ماده آلاینده از خاک اولین و مهم ترین قدم، که هدف این تحقیق نیز هست، تعیین حداکثر ظرفیت جذب MTBE به وسیله خاک تحت تاثیر عوامل موثر بهینه و انتخاب روشی مطمئن جهت تعیین غلظت MTBE موجود در خاک است. در این تحقیق خاک رسی کائولینیت در آزمایشگاه با غلظت های مختلف MTBE ترکیب شد و سپس تاثیر پارامترهای مختلف از جمله pH نمونه خاک آلوده، زمان تماس، و غلظت MTBE بر ظرفیت جذب MTBE به وسیله خاک بررسی شد. بر اساس نتایج به دست آمده مشخص شد زمان تماس و غلظت MTBE بیشترین تاثیر را بر ظرفیت جذب MTBE خاک دارند و تغییرات pH نمونه خاک آلوده تفاوت نامحسوسی بین مقادیر ظرفیت جذب MTBE به نمونه های خاک آلوده ایجاد می کند. در نهایت، با درنظرگرفتن کلیه عوامل فوق، حداکثر ظرفیت جذب MTBE پس از اعمال شرایط موثر بهینه برابر با ۱۵/۱ گرم MTBE در هر کیلوگرم خاک اندازه گیری شد. با توجه به اینکه خاک کائولینیت مطمئنا در روش های مختلف حذف MTBE از خاک، همانند سابق، استفاده خواهد شد، نتایج این تحقیق می تواند راهنمای بسیار مناسبی برای تحقیقات آینده در زمینه حذف MTBE از خاک کائولینیت آلوده باشد.

نویسندگان

علی تابع بردبار

PhD Student, Hydraulic Structure, University of Tehran, Iran

فاطمه غازیانی

Assistant Professor, Animal Science Department, University of Tehran, College of Agriculture and Natural Resources, Faculty of Agriculture, Iran

علی رئیسی استبرق

Assistant Professor, Hydraulic Structure, University of Tehran, College of Agriculture and Natural Resources, Faculty of Agriculture, Iran

عبدالمجید لیاقت

Professor of Hydraulic Structure, University of Tehran, College of Agriculture and Natural Resources, Faculty of Agriculture Engineering and Technology, Department of Irrigation and Reclamation Engineering, Iran