بررسی تاثیرات تغییر اقلیم بر طول فصل رشد در چشم انداز ۲۰۲۰ تا۲۰۵۰ در چند نمونه اقلیمی ایران

از دیدگاه هواشناسی کشاورزی، فصل رشد عبارت است از دوره ای که گیاه قادر به رشد باشد. این دوره عموما به فاصله بین آخرین یخبندان بهاره و اولین یخبندان پاییزه، که دما از آستانه ای معین بالاتر است (صفر یا ۵ درجه سانتی گراد)، اطلاق می شود. در آینده یکی از روش های مطالعه اقلیم استفاده از خروجی مدل های گردش عمومی جو است. اما این مدل ها به دلیل قدرت تفکیک زمانی و مکانی پایین گویای تغییر اقلیم منطقه ای نیستند. در این تحقیق از مدلی آماری برای ریزمقیاس نمایی نتایج مدل های گردش عمومی جو، تحت دو سناریوی انتشار A۲ و B۱، در چند نمونه اقلیمی استفاده شد. نتایج این تحقیق برای چشم انداز ۲۰۲۰ تا ۲۰۵۰ بر مبنای سناریوی A۲ نشان می دهد برای آستانه دمایی صفر درجه سانتی گراد طول فصل رشد در مقایسه با اقلیم گذشته در ایستگاه های مشهد، تهران، اصفهان، رشت، و زاهدان افزایش و در ایستگاه های تبریز، کرمان، و گرگان کاهش خواهد یافت. تحت سناریوی B۱، مشخص شد متغیر مذکور در ایستگاه های مشهد و تهران و رشت روندی افزایشی و در ایستگاه های کرمان و گرگان روندی کاهشی در مقایسه با اقلیم گذشته دارد. برای آستانه دمایی ۵ درجه سانتی گراد طول فصل رشد بر مبنای سناریوهای A۲ و B۱ برای همه ایستگاه ها، به جز شیراز، افزایش خواهد یافت. برای ۵ روز متوالی با آستانه دمایی کمتر از ۵ درجه سانتی گراد، تحت سناریوهای A۲ وB۱، در ایستگاه های تهران، مشهد، اصفهان، تبریز، کرمان، و کرمانشاه افزایش خواهد یافت. به طور کلی، طول فصل رشد برای هر سه آستانه دمایی تحت هر دو سناریوی انتشار در ایستگاه های مشهد و تهران و رشت افزایش خواهد یافت و در ایستگاه اصفهان فقط با آستانه دمایی صفر درجه مبتنی بر سناریوی B۱ تغییری مشاهده نشد و برای بقیه حالات در این ایستگاه روندی افزایشی مشاهده شد.