تاثیر مصرف چهار ساله سولفات روی بر عملکرد و کیفیت پرتقال سانگین

آزمایش در این تحقیق به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۱۰ تیمار و چهار تکرار بر روی درختان پرتقال سانگین با پایه نارنج به مدت ۴ سال (۸۱– ۱۳۷۸) در استان مازندران (ایستگاه مرکبات مهدشت ساری) انجام شد باغ مورد مطالعه دارای بافت لوم رسی، کربنات کلسیم معادل ۵/۲ درصد و روی قابل استفاده (با عصاره گیر DTPA) ۴/۲ میلی گرم در کیلوگرم بود. هر درخت به عنوان یک واحد آزمایشی در هر بلوک در نظر گرفته شد. تیمارهای این تحقیق شامل: ۰T- شاهد (بدون کوددهی سولفات روی) ۱ T- ۵۰ گرم روی خالص به ازای هر درخت به صورت پخش سطحی ۲T- ۱۰۰ گرم روی خالص به ازای هر درخت به صورت پخش سطحی ۳T- ۲۰۰ گرم روی خالص به ازای هر درخت به صورت پخش سطحی ۴T- ۵۰ گرم روی خالص به ازای هر درخت به صورت نواری ۵T- ۱۰۰ گرم روی خالص به ازای هر درخت به صورت نواری ۶T- ۲۰۰ گرم روی خالص به ازای هر درخت به صورت نواری ۷T- تغذیه برگی با غلظت ۲ در هزار سولفات روی ۸T- تغذیه برگی با غلظت ۳ در هزار سولفات روی ۹T- تغذیه برگی با غلظت ۴ در هزار سولفات روی بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که مصرف سولفات روی در کلیه تیمارها عملکرد میوه (۰۵/۰› a) و همچنین غلظت روی برگ (۰۱/۰› a) را به طور معنی داری نسبت به شاهد افزایش داد. همچنین اثر روش های مختلف مصرف سولفات روی بر عملکرد و خواص کیفی پرتقال سانگین بررسی و گزارش شد.