تاثیر نوع و مقدار کود آلی بر عملکرد دانه و غلظت عناصر غذایی برگ سه رقم سویا (Glycine max (L.) Merr)

این تحقیق به صورت آزمایش کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در سال ۱۳۸۵ در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری به منظور مطالعه صفات کمی و کیفی ارقام مختلف سویا تحت تاثیر کاربرد انواع و مقادیر مختلف کودهای آلی انجام شد. کرت های اصلی عبارت بودند از هشت تیمار کودی شامل سطوح ۲۰ و ۴۰ تن در هکتار کمپوست زباله شهری، ورمی کمپوست و لجن فاضلاب، تیمار فقط کود شیمیایی (۷۵ کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم و فسفات آمونیوم) و شاهد (بدون مصرف کمپوست یا کود شیمیایی). کرت های فرعی شامل سه رقم سویا (۰۳۳، ۰۳۲ و JK) بود. نتایج نشان داد که سطوح ۲۰ و ۴۰ تن در هکتار لجن فاضلاب (به ترتیب ۱/۲۶۶۳ و ۱/۲۸۴۲ کیلوگرم در هکتار)، ۴۰ تن کمپوست در هکتار (۴/۲۷۹۱ کیلوگرم در هکتار) و تیمار کود شیمیایی (۷/۲۶۷۶ کیلوگرم در هکتار) بالاترین عملکرد دانه را نشان دادند. تیمارهای ۴۰ تن کمپوست زباله شهری، ورمی کمپوست و لجن فاضلاب در هکتار موجب افزایش معنی دار(P< ۰.۰۵) محتوی نیتروژن، فسفر، مس و آهن در برگ ارقام سویا گردید. در بین ارقام مورد کشت بالاترین عملکرد دانه، درصد نیتروژن و محتوی فسفر برگ در ژنوتیپ های Jk (به ترتیب ۲۵۳۵ کیلوگرم در هکتار، ۹/۳ درصد و ۲۵/۰ درصد) و ۰۳۳ (به ترتیب با ۴/۲۶۶۷ کیلوگرم در هکتار، ۷/۳ درصد و ۲۶/۰ درصد) مشاهده شد. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد اثر متقابل کود و رقم بر میزان مس برگ سویا تاثیر معنی داری داشت به طوری که بیشترین محتوی مس برگ در لاین های ۰۳۲ و ۰۳۳ و در تیمار ۴۰ تن کمپوست در هکتار مشاهده شد. عملکرد دانه از همبستگی مثبت و معنی داری با درصد نیتروژن، فسفر و پتاسیم (به ترتیب **۳۵/۰r = و **۵۹/۰r = و **۴۶/۰r =) برگ برخوردار بود.