ارزیابی و مقایسه میزان برآورد تبخیر و تعرق گیاه گندم با استفاده از الگوریتم سبال و روش پنمن – مانتیث در منطقه چاه نیمه های سیستان و بلوچستان

برآوردمیزان آب مصرفی گیاه یا تبخیر و تعرق برای مدیریت و برنامه ریزی منابع آب و کشاورزی، توازن هیدرولوژیکی و همچنین تخمین تقریبی عملکرد محصول ضرورت دارد. روش های مختلفی برای تعیین تبخیر و تعرق در مقیاس های کوچک با استفاده از اندازه گیری های میدانی مانند لایسیمتر وجود دارد که از دقت بالایی برخوردار هستند، اما در این تحقیق از روش های مبتنی بر دورسنجی و استفاده از تصاویر ماهواره ای استفاده شده است. بنابراین در این تحقیق از تصاویر ماهواره لندست ۸ برای سال های ۱۳۹۶ و ۱۳۹۸ استفاده شده و نتایج به دست آمده از روش مبتنی بر سنجش از دور (سبال) با داده های اندازه گیری شده در ایستگاه هواشناسی زهک به منظور برآورد تبخیر و تعرق با استفاده از روش فائو-پنمن-مانتیث مقایسه شد. با استفاده از شاخص های آماری مانند خطای نسبی و ضریب تبیین به بررسی توانایی و عملکرد الگوریتم سبال پرداخته شد. مقایسه نتایج نشان داد تبخیر و تعرق به دست آمده به روش سبال دارای مطابقت قابل قبولی با تبخیر و تعرق برآورد شده از روش پنمن مانتیث است و اختلاف معنی داری بین دو روش محاسبه شده وجود ندارد. بدین صورت که مقادیر شاخص های آماری در سال-های ۱۳۹۶ و ۱۳۹۸ برای ضریب تعیین به ترتیب برابر ۸۲/۰ و ۹۵/۰، برای ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE) به ترتیب دارای مقادیر ۱۵/۲ و ۲۷/۱ و همچنین میانگین خطای مطلق(MAE) به ترتیب دارای مقادیر۴۹/۱ و۱۱/۱ و در نهایت متوسط خطای اریب(MBE) به ترتیب دارای مقادیر ۲۷/۰ و ۰۹/۰ می باشد، نتایج حاکی از دقت قابل قبول الگوریتم سبال در برآورد تبخیر و تعرق واقعی می باشد.