بررسی آثار محیط زیستی توسعه شهری و خدماتی در شهر بندرعباس با به کارگیری مدل تخریب و پیشنهاد راهکارهای مدیریتی

هدف از این مطالعه تعیین پتانسیل توسعه بخشی از شهر بندر عباس با به کارگیری مدل تخریب و قابلیت های تحلیل مکانی سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) است. در این راستا، ابتدا محدوده مطالعاتی به ۱۴۹ سلول شبکه ۹۰۰ هکتاری (۶×۶ سانتیمتر در نقشه ۱:۵۰۰۰۰) تقسیم و سپس، بر اساس مدل تخریب، ضرایب تخریب برای واحدهای شبکه محاسبه شد. آسیب پذیری بوم شناختی با به کارگیری نقشه های بیوفیزیکی محاسبه و درجه بندی شد. سپس، با شناسایی عوامل تخریب و محاسبه تراکم فیزیولوژیک، ضرایب تخریب در کلیه واحدهای نشانزد محاسبه شد. نتایج نشان می دهد ۱۳۰ واحد، یعنی ۲۳ /۸۷ درصد از کل شبکه نیازمند بازسازی است و تعداد ۱۸ واحد، یعنی ۰۷/۱۲ درصد از کل شبکه اقدام های حفاظتی نیاز دارد. در محدوده مورد مطالعه، مناطق مستعد توسعه درصد بسیار ناچیزی را به خود اختصاص داده اند (۶۷/۰ درصد از کل شبکه). تدوین و اجرای آموزش های محیط زیستی برای بهره برداران، جلب مشارکت آن ها، ایجاد تشکیلات مدیریت محیط زیست در بخش صنایع، ارزیابی توان محیط زیست و نظارت بر حسن اجرای طرح های آمایش استانی، و نیز مطالعات ارزیابی آثار توسعه، به عنوان راهکارهایی برای جلوگیری از تخریب پیشنهاد شد.