بررسی تصمیمات شورای امنیت سازمان ملل متحد توسط دیوان بین المللی دادگستری

فصل هفتم منشور ملل متحد به شورای امنیت حق داده، تا به منظور استقرار و حفظ صلح و امنیت بین المللی، به استفاده جمعی از زور متوسل شود. شورای امنیت، در طول ۴۵ سال اولیه حیات خود، به سبب مخالفت همیشگی اتحاد جماهیر شوروی سابق و ایالات متحده آمریکا و استفاده مکررشان از اختیار وتو، عمدتا فلج بود و به سختی توانست این ماموریت خود را انجام دهد. احیای «نظم نوین جهانی» با سقوط پرده آهنین در دهه ۱۹۹۰، امید و اعتماد به آینده مسالمت آمیز روابط بین المللی را ایجاد کرد، اما از آنجا که تهدیدات نوین و انواع جدیدی از مخاصمات در صحنه جهانی بروز کرد، این احساس هم به سرعت از بین رفت. سازمان ملل متحد تلاش کرد تا این وضعیت را با استفاده گسترده از سازوکار فصل هفتم و اقتدار استثنایی شورای امنیت پاسخ دهد.