مطالعه مولفه های سیاستگذاری در اقتصاد شهریه در بخش دولتی: فراترکیب مطالعات منتخب

امروزه، دولت ها در بخش تامین مالی آموزش عالی در سطح جهان با کمبودهای مالی شدیدی مواجه شده اند. بنابراین، بنا بر ضرورت سیاست شهریه را در آموزش عالی وضع کرده اند و همواره به دنبال راهبردهای برای افزایش اثربخشی این سیاست هستند. بر این اساس، هدف پژوهش پیش رو، مطالعه مولفه های سیاستگذاری در اقتصاد شهریه در بخش دولتی می باشد. این پژوهش در دو مرحله انجام شده است. در مرحله نخست، با بکارگیری روش فراترکیب مولفه های سیاستگذاری شهریه در نظام آموزش عالی استخراج شد. بدین منظور، کلیدواژه های تخصصی پژوهش در پایگاه های معتبر علمی در بازه زمانی (۱۹۹۰-۲۰۲۱) جستجو شدند. در نهایت از میان ۲۲۹ مقاله ۱۰۷ مقاله وارد تحلیل نهایی شدند. در مرحله دوم، با بکارگیری تکنیک آنتروپی شانون یافته های بخش کیفی وزن دهی شدند. در مجموع، هفت مولفه تعیین کننده سیاستگذاری شهریه؛ دانشجو (فردی، خانوادگی)؛ دانشگاه (پیچیدگی در قیمت گذاری شهریه، تنوع و تکثر سیاست های دانشگاه، کیفیت علمی دانشگاه)؛ آموزش عالی (رهبری در آموزش عالی، قوانین و مقررات در آموزش عالی)؛ استان (سازوکارهای قانونی و سیاستی استان ها، سازوکارهای مشارکتی و حمایتی استان ها)؛ حکمرانی کلان (حکمرانی خوب، قوانین و مقررات کلان) و محیطی (هنجارهای فرهنگی، هنجارهای اجتماعی) شناسایی شدند. از این میان، مولفه دانشجویی و محیطی وزن بیشتری نسبت به دیگر مولفه ها داشتند. در پایان، راهکارهای برای نظام آموزش عالی از جمله در نظر داشتن مفهوم شهریه افتراقی به معنی توجه به عوامل گوناگون در تعیین سیاست های شهریه بر اساس نرخ بازده رشته های تحصیلی، مقطع و منطقه جغرافیایی و غیره بیان شد.