«تحلیلی انتقادی بر رویاهای رسولانه دکتر سروش با "ماکنت لدیهم"های قرآن»

قرآن کریم همواره در اعصار مختلف و خصوصا در عصر حاضر، مورد توجه محققان اسلامی و غیر اسلامی بوده است. اخیرا دکتر سروش، طی سلسله مقالاتی (مانند رویاهای رسولانه، طوطی و زنبور و نیز بسط تجربه نبوی)، به زعم خود، جهت رفع معضلات قرآن، به بیان دیدگاه خاصی پرداخته است و در آن مدعی شده است که محمد(ص)، خود، مولف الفاظ قرآن بوده است و قرآن، محصول نفس نیرومند محمد(ص) است و صرفا هر آنچه که خود، در رویاهایش «ناظر و شاهد» بوده را بازگو نموده است؛ نه اینکه مخاطب سخنانی باشد که راوی یا واسطه دیگری (جبرئیل یا وحی) بر او خوانده و القاء نموده باشد. این مقال، از زاویه ای نو، با استفاده از منابع قرآنی و تفسیری، به شیوه استدلالی تحلیلی، بر آن است که در نقدی تحلیلی، «ناظر و شاهد بودن» محمد(ص) را (که محوریت ادعای سروش است) با تکیه بر همان پیش فرض های دکتر سروش، مردود و در نهایت، کلیت و ارکان نظریه وی را دچار چالش جدی سازد.