نگاهی به شواهد بلاغی قرآن از دیدگاه مفسر آندلسی

همه ادیان آسمانی بر کسب دانش و کنکاش در آن تاکید دارند اما بدون تردید دین اسلام و کتاب آسمانی آن قرآن بیش از هر آیین دیگری به علم بهاء داده است. یکی از این علوم، بلاغت قرآنی است که از قرن دوم به بعد توجه ویژه ای به آن شد؛ از اینجا اهمیت پژوهش در حوزه بلاغت روشن می شود زیرا بخشی از زیبایی های این کتاب آسمانی را تبیین می کند. ادیبان و پژوهشگران به شواهد بلاغی قرآن برای فهم بهتر این کتاب شریف نگاهی ویژه دارند. از جمله این ادبیان، «ابن عطیه عبدالحق بن غالب اندلسی» صاحب تفسیر «المحرر الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز» می باشد کسی که از جایگاه علمی بالایی برخوردار بوده است. در تبیین جایگاه علمی او و تفسیرش همین بس که سیوطی در «طبقات المفسرین» از او به عنوان «قدوه المفسرین» یاد می کند. این پژوهش، گزیده ای از شواهد بلاغی قرآن را در تفسیر ابن عطیه بررسی می کند.