مطالعه تفاسیر فریقین با محوریت مهدویت در آیه ۱۰۵ سوره ی انبیاء

خداوند متعال وعده های تبشیری و تنذیری خود را در آیات بسیاری از قرآن کریم بیان نموده است. در آیه ی (۱۰۵) سوره ی انبیاء نیز سنت خداوند بر این قرار گرفته است که بندگان صالح خداوند وارثان زمین خواهند شد. به طور کل در تبیین یکایک کلمات این آیه، میان مفسران فریقین، اتفاق نظر صد در صدی وجود ندارد. هر دوگروه، برای تعیین مصادیق و تبیین مفهوم الفاظ آیه و مراد کلی آن، به روایاتی از پیامبر(ص)، ائمه ی معصومین(ع) و بزرگان عرصه ی تفسیر از صحابه تا طبقات بعدی مفسران و اهل لغت مراجعه نموده اند. حجم بسیار روایاتی که مقصود آیه از صالحان را حمل بر خصوص حضرت مهدی(عج) و یاران او، یا مصلح جهانی بطور عمده می دانند بسیار قابل توجه است. این مساله به نوبه ی خود حامل اذعان خودآگاه یا ناخودآگاه مفسران بر آمدن قطعی مصلح جهانی و ظهور آشکار، یا حداقل تلویح این آیه، به مساله مهدویت در آخر الزمان است.