استفاده از مکانیسم های اپی ژنتیک جهت ایجاد مقاومت پرایمینگی علیه تنش سرما

روش های جاری مهار تنش غیرزیستی سرمازدگی در گیاهان بیشتر بر روی تغذیه، ژنتیک و تغییر در شرایط محیط گیاه میزبان استوار شده است. اخیرا مشخص شده است که مکانیسم های اپی ژنتیک می تواند با تنظیم بیان ژن های مرتبط با تنش سرما تاثیرگذار باشند. این مکانیسم ها با ابزار حافظه استرسی، نوعی سیستم ایمنی توسعه یافته را ایجاد می کند که می تواند پاسخی هدفمند، به موقع و سریع را از گیاه صادر کند. ترکیب و زمان تولید فیتوهورمون های دفاعی تعیین خواهد کرد که بافت های گیاهی نسبت به یک تنش، حساس، مقاوم و یا متحمل باشند. بنابراین، آنچه سرنوشت یک سلول گیاهی و عملکرد آن را نسبت به تنش سرما مشخص می کند تنها ژنتیک و شرایط محیطی فعلی نبوده، بلکه تجربیات، سوابق و حافظه گذشته سلول نیز اهمیت دارند. تیم تحقیقاتی ما با اطلاع از ذخایر اپی ژنتیکی و استفاده از برخی از ترکیبات فرار نوعی حافظه ایمونولوژیکی را ابداع کرده است که با القاء آنزیم های لازم جهت افزایش سیال بودن غشاء بتواند نوعی مقاومت پرایمینگی را بدون هیچ گونه هزینه ی اکولوژیکی برای گیاه ایجاد کند. این فرایند از طریق افزایش اسیدهای چرب غیراشباع غشای سلولی خواهد بود.