تعیین اثر بخشی آموزش مثبت اندیشی برشادکامی بیماران مبتلا به ام اس

ارتقای شادکامی یکی از اهداف روانشناسی هست، لذا هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی آموزش مثبت اندیشی برشادکامی بیماران مبتلا به ام اس بود. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل بیماران زن مبتلابه ام اس مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی سلامت و دیابت تابان شهر تهران در سه ماه نخست سال ۱۴۰۱ بودند که ۳۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. به گروه آزمایش هشت جلسه ی ۶۰ دقیقه ای به صورت هفتگی، آموزش مثبت اندیشی ارائه گردید. قبل از شروع آموزش و در پایان آموزش، از هر دو گروه خواسته شد پرسش نامه شادمانی آکسفورد هیل و آرگایل(۲۰۰۲) را تکمیل نمایند. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس تک متغیری با کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ استفاده شد. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین دو گروه در افزایش شادکامی در مرحله پس آزمون در بیماران ام اس وجود داشت؛ بنابراین می توان گفت که آموزش مثبت اندیشی بر شادکامی بیماران مبتلابه ام اس موثر بوده است. بنابراین نتایج پژوهش، توجه بیشتر مسئولین و دست اندرکاران درمانی و بهداشتی را می طلبد.