رویکردهای نوین در ساماندهی بافتهای فرسوده شهری

بافت های قدیمی شهرها به عنوان ارزشمندترین بافت های شهری هستند که ارزشهای فرهنگی اصیل زیادی برای شهرها دارند. اکثر بافت های قدیمی در طول زمان با فرسودگی مواجه شده و شادابی و سلامت خود را از دست می دهند. یکی از مهمترین مسائلی که در چند دهه اخیر مورد توجه مسوولان و اندیشمندان مسائل شهری و بخصوص بافت های فرسوده شهری قرار گرفته است موضوع استفاده از ظرفیت های سرمایه اجتماعی بمنظور تسهیل در روند بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری است. سطح اعتماد، مشارکت، انسجام اجتماعی و سایر مولفه های سرمایه اجتماعی افراد ساکن در بافت های فرسوده از مهمترین ظرفیت ها بمنظور بهبود وضعیت این بافت های شهری می باشند. موضوع فرسودگی بافت قدیمی، امروزه یکی از مهم ترین چالش ها و مسائل اغلب شهرهای کهن ایرانی است که فرا روی جامعه ی تصمیم گیران و برنامه ریزان شهری قرارگرفته است. در دهه های اخیر رشد شتابان شهرنشینی و توسعه و گسترش بی رویه شهرها؛ تنگناها، معضلات و پیچیدگی هایی را به همراه داشته که شدت یافتن ضرباهنگ "تغییر فضایی- کالبدی" در بخش های قدیمی و مرکزی شهرها از پیامدهای آن پدیده بوده است. هدف این مقاله رویکردهای نوین در ساماندهی بافتهای فرسوده شهری می باشد. در نتیجه می توان گفت بی تردید مشارکت فعال مردم عامل بسیار تعیین کننده ای در فرایند نوسازی بافت های فرسوده بشمار می رود احیا و نوسازی بافت های فرسوده شهری بدون جلب مشارکت اجتماعی و دخالت دادن ساکنین این بافت ها و مراکز شهری در امور اجرایی و حتی تصمیم گیری و ایجاد فضایی توام با اعتماد و اطمینان حاصل نخواهد شد.