بررسی باور به مرگ ومعاد در کتاب های فارسی و دینی دوره اول و دوم متوسطه

پژوهش حاضر با هدف بررسی باور به مرگ ومعاد در کتاب های فارسی و دینی دوره اول و دوم متوسطه انجام شد. در این مقاله، باور به مرگ و معاد به عنوان یکی از باورهای اساسی در دین ها و فرهنگ های مختلف بررسی شده است. باور به مرگ و معاد به معنای پذیرش این واقعیت است که بعد از مرگ، جانبازان به دنیای دیگری منتقل می شوند و در آنجا برای حساب گری قرار می گیرند. این باور در دین های ابراهیمی، به عنوان یکی از اصول اساسی تلقی می شود و در کتاب های مقدس همچون قرآن و تورات به طور مکرر به آن اشاره شده است. در کتاب های فارسی نیز، باور به مرگ و معاد به عنوان یکی از باورهای پایه ای برجسته است. در شاهنامه فردوسی، به این باور به صورت صریح اشاره شده است و قصه های مختلفی درباره عواقب رفتارهای انسان ها پس از مرگ روایت شده است. برای انجام این پژوهش، روش تحقیق کتابخانه ای استفاده شده است. در ابتدا، منابع مربوط به باور به مرگ و معاد در کتاب های فارسی و دینی دوره اول و دوم متوسطه جمع آوری شده است. سپس، با استفاده از روش تحلیل محتوا، نحوه تصویرسازی و توصیف این باور در کتاب های درسی بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که باور به مرگ و معاد در کتاب های فارسی و دینی دوره اول و دوم متوسطه به صورت گسترده ای تصویر سازی شده است و مفاهیم مرگ و معاد به بیان های متفاوت مخصوصا زبان شاعرانه نگارش شده است.