ابعاد میکروبیولوژی و کلینیکی بیماری دیسانتری

دیسانتری یک بیماری عفونی التهابی روده است که توسط میکروارگانیسمهایی ایجاد می شود که مخاط روده را مورد تهاجم قرار می دهند. تعریف بالینی این عفونت عبور خون و حجم کم مدفوع و تنسموس رکتالی می باشد. در اواخر قرن ۱۹ میلادی انتاموبا هیستولیتیکا که یک انگل آمیبی می باشد به عنوان عامل اتیولوژیک دیسانتری شناخته شد.با گذشت قرن، باسیلوس دیسانتریه نیز به عنوان یکی دیگر از عوامل دیسانتری معرفی گردید. در دهه های بعد ۳ گونه دیگر از باسیل دیسانتری از طریق بررسیهای اپیدمیولوژیک ، فیزیولوژیک و سرولوژیک سیستماتیک همه گیریها شناخته شدند. در نتیجه در سال ۱۹۵۰، کمیسیون شیگلا، نام ژنریک شیگلا را به افتخار شیگا (Shiga) باکتریولوژیست ژاپنی که برای اولین بار باسیل دیسانتری را در سال ۱۸۹۸ توصیف نموده بود، بر این جنس باکتری نهاد.از نظر باکتری شناسی ، شیگلا عضوی از خانواده بزرگ باکتریهای رودهای یعنی انتروباکتریاسه می باشد. بیش از ۴۰ سروتایپ مختلف از این باکتری در چهار گونه یا سرگروه اصلی شامل سرگروه A (شیگلا دیسانتریه )، سرگروه B (شیگلا فلکسنری )، سرگروه C (شیگلا بوییدی ) و سرگروه D (شیگلا سونئی ) شناسایی شدهاند.از نظر بالینی ، دیسانتری ، تظاهر قاطع بالینی شیگلوز و عبارت از دفع مکرر مدفوع خونی توام با مخاط و درد شکمی می باشد. نشانه هایی همچون تنسموس رکتوم، تب ، تندرنس ملایم در ناحیه فوقانی و چپ کولون و وجود لکوسیت دلالت بر وجود بیماری شیگلوز دارند، معهذا این نشانه ها کاملا اختصاصی شیگلوز نمی باشند.شیگلوز معمولا یک بیماری خود محدود شونده است . آنالیز این اطلاعات دلالت بر این داشت که سن (کمتر از یکسال)، تغییر هوشیاری ، کاهش غیر طبیعی پروتئین سرمی و ترومبوسیتوپنی فاکتورهای خطر مرگ می باشند. شیگلوز شدید اغلب با کاهش رشد در کودکان در کشورهای در حال توسعه همراه است . سندرم اورمی همولیتیک (HUS) می تواند به عنوان یک عارضه از عفونت ناشی از شیگلا دیسانتری سروتایپ ۱ تولید کننده توکسین شیگا در بیماران مبتلا بروز نماید .