تاثیر زوج درمانی طرحواره محور بر رضایت زناشویی و بد تنظیمی هیجانی زوجین ناهمساز: پژوهش مورد منفرد

هدف این پژوهش تاثیر درمان طرحواره محور بر رضایت زناشویی و دشواری در تنظیم هیجانی، زوجین ناهمساز بود. این پژوهش از لحاظ هدف جزء پژوهش های از نوع مورد منفرد با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری در برگیرنده، کلیه زوجین متعارض مراجعه کننده به کلینیک مشاوره و روان درمانی پارسای شهر بندرترکمن در سه ماهه دوم سال ۱۴۰۰ بود که از میان آنها و با به کارگیری نمونهگیری هدفمند ۳زوج (زن و شوهر) انتخاب شدند. گردآوری داده ها با چک لیست اطلاعات دموگرافیک (فرم محقق ساخته)، پرسشنامه رضایت زناشویی(MSS) السون و همکاران(۱۹۸۷) و پرسشنامه دشواری تنظیم هیجانی(DERS) گراتز و رومر(۲۰۰۴) انجام شد. آزمودنی ها در یک گروه هر کدام ۱۲ جلسه و هر هفته دو جلسه و به مدت ۹۰ دقیقه برنامه های درمانی تعیین شده را دریافت کردند. یافته های پژوهش طی تحلیل دیداری نمودار داده ها براساس شاخص های آمار توصیفی و تحلیل دیداری نشان داد، در مرحله پیگیری نسبت به خط پایه مداخله در افزایش نمرات کل رضایت زناشویی و کاهش نمرات مولفه های بد تنظیمی هیجانی بجز مولفه ی دشواری رفتار هدفمند در روش طرحواره درمانی معنادار(۰۵/۰p<) بوده است. نتیجه پژوهش بیانگر آن است که طرحواره درمانی بر افزایش رضایت زناشویی و نیزکاهش بد تنظیمی هیجانی زوجین متعارض و ناهمساز موثر بوده و از آن می توان در مراکز درمانی جهت ارتقای کارکرد خانوادگی و زناشویی استفاده کرد.