پیش بینی بهزیستی ذهنی بر اساس نظم جویی هیجانی، مهارتهای ارتباطی و توانایی حل مساله در زنان دارای تعارض زناشویی

هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی بهزیستی ذهنی بر اساس نظم جویی هیجانی، مهارت های ارتباطی و توانایی حل مساله در زنان دارای تعارض زناشویی اجرا گردید. روش پژوهش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری شامل تمامی زنان دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان تنکابن در فاصله زمانی اردیبهشت تا آبان ۱۴۰۱ بودند. به روش نمونه گیری در دسترس ۱۸۰ نفر از زنانی که دارای تعارض زناشویی بودند و در پرسشنامه تعارض زناشویی نمره بیشتری کسب کردند به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار استفاده شده در پژوهش عبارت بودند از : پرسشنامه تعارض زناشویی براتی و ثنایی (۱۳۷۵)، فرم کوتاه مقیاس بهزیستی ذهنی ریف (۱۹۸۵)، مقیاس نظم جویی هیجان گروس و جان (۲۰۰۳)، پرسشنامه مهارت های ارتباطی ماتسون (۱۹۸۳) و پرسشنامه توانایی حل مساله هپنر (۱۹۸۸). تجزیه و تحلیل داده ها به روش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام انجام گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که رابطه بین متغیرهای نظم جویی هیجانی، مهارت های ارتباطی و توانایی حل مساله با بهزیستی ذهنی در سطح ۰۱/۰ مثبت و معنادار است. جهت تعیین بهترین پیش بینی کننده بهزیستی ذهنی از بین متغیرهای پیش بینی کننده نظم جویی هیجانی، مهار ت های ارتباطی و توانایی حل مساله از مدل رگرسیون با روش گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که متغیر مهارت-های ارتباطی قادر به توجیه ۹/۵۳ درصد واریانس بهزیستی ذهنی شده است و با اضافه شدن متغیر نظم جویی هیجانی به متغیر مهارت های ارتباطی در مدل دوم باعث اضافه شدن ۲درصد واریانس بهزیستی ذهنی شده است و متغیرهای مهارت های ارتباطی و نظم جویی هیجانی توانسته است حدود ۳/۵۵درصد واریانس متغیر بهزیستی ذهنی را توجیه کنند. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت بهزیستی ذهنی بر اساس نظم جویی هیجانی، مهارت های ارتباطی و توانایی حل مساله در زنان دارای تعارض زناشویی قابل پیش بینی است.