پیش بینی بهزیستی ذهنی و سلامت عمومی بر اساس تصویر بدن با میانجی گری شفقت خود در زنان ورزشکار

هدف: هدف از این تحقیق پیش بینی بهزیستی ذهنی و سلامت عمومی بر اساس و تصویر بدن با میانجیگری شفقت به خود در زنان ورزشکار شهر تهران بود. روش پژوهش: این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود که به روش معادلات ساختاری انجام شد. همچنین به لحاظ هدف نیز این مطالعه کاربردی بود. جامعه آماری این تحقیق کلیه زنان ورزشکار مراجعه کننده به باشگاه های ورزشی در شهر تهران بودند.۲۵۰نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان با استفاده از یک لینک به پرسشنامه های پرسشنامه بهزیستی ذهنی کیز و همکاران (۲۰۰۳)، پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ (۱۹۷۹)، پرسشنامه شفقت خود نف و همکاران (۲۰۰۳) و پرسشنامه تصویر بدن (برون و همکاران، ۱۹۹۰) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش تحلیل توصیفی، همبستگی اسپیرمن و تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار spss و PLS تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد تصویر بدن دارای اثر مستقیم بر سلامت عمومی (۲۲/۰-=β؛ ۰۰۴/۰=P)، شفقت به خود (۲۱/۰-=β؛ ۰۱۰/۰=P) است. همچنین شفقت خود دارای اثر مستقیم بر بهزیستی ذهنی (۳۲/۰-=β؛ ۰۰۱/۰>P) است. اثر غیر مستقیم تصویر بدن بر بهزیستی ذهنی با میانجیگری شفقت به خود تایید شد (۰۷/۰-=β؛ ۰۳۵/۰=P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان نتیجه گیری کرد که راهبردهایی که شفقت به خود را افزایش می دهد می تواند تصویر بهتری از تصویر بدن ارایه دهد و بهزیستی ذهنی زنان ورزشکار را افزایش دهد.