خصوصیات فنولوژیکی، مورفولوژیکی و پومولوژیکی برخی از ژنوتیپ های زردآلو و اثر پیش تیمار و روش خشک کردن بر کیفیت برگه آن ها

این بررسی با هدف انتخاب ژنوتیپ های برتر زردآلو جهت مصارف تازه خوری و برگه در سال ۹۰-۱۳۸۹ در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی در دو آزمایش مستقل انجام شد. در آزمایش اول صفات کمی و کیفیت ۹ ژنوتیپ و رقم زردآلو (شوقان-۱، شوقان-۲، شوقان-۳، شوقان-۴، شمس، باقری، قیسی-۲، دیررس یدک-۳ و ویتیلو) با استفاده از طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار و در آزمایش دوم اثر پیش تیمارهای غوطه وری ( محلول متابی سولفیت سدیم ۵/۰% به مدت پنج دقیقه، محلول متابی سولفیت سدیم ۵/۰%+ اتیل اولئات۲% به مدت پنج دقیقه و شاهد) و نوع خشک کردن (صنعتی و آفتابی) بر خصوصیات حسی برگه های استحصالی زردآلو با استفاده از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار بررسی شد. نتایج نشان داد ژنوتیپ های زردآلو از نظر خصوصیات مورفولوژیکی متفاوت بودند. گلدهی در شوقان - ۲ نسبت به سایر ژنوتیپ ها با۱۰روز تاخیر انجام شد. ژنوتیپ ها از نظر زمان برداشت متفاوت بودند، به طوری که شمس (دهه سوم خرداد) و باقری (دهه سوم تیر) به ترتیب زود رس ترین و دیررس ترین بودند. از نظر خواص کمی و کیفی میوه (وزن میوه، وزن هسته، سفتی بافت، طول میوه، عرض میوه، درصد مواد جامد محلول،pH و اسیدیته قابل تیتراسیون) نیز ارقام و ژنوتیپ ها تنوع زیادی نشان دادند. ارزیابی صفات حسی (طعم، بو، رنگ، بافت و پذیرش کلی) برگه ژنوتیپ های زردآلو نشان داد که برگه باقری و ویتیلو به ترتیب بیشترین و کمترین امتیاز پذیرش کلی داوران را به خود اختصاص دادند. برگه های حاصل از پیش تیمار با متابی سولفیت سدیم۵/۰% + اتیل اولئات۲% در مقایسه با سایر پیش تیمارها دارای حداکثر امتیاز بود. نتایج همچنین نشان داد که برگه باقری پیش تیمار شده با متابی سولفیت سدیم+ اتیل اولئات که با خشک کن صنعتی فرآوری شده بود، دارای حداکثر امتیاز برای پذیرش کلی بود.