اثر متانول بر عملکرد و برخی خصوصیات کیفی چغندر قند (.Beta vulgaris L) رقم رسول در شرایط تنش و بدون تنش خشکی

به منظور بررسی اثر محلول پاشی متانول و تنش خشکی بر عملکرد و برخی خصوصیات کیفی چغندر قند (رقم رسول)آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در اردیبهشت سال ۱۳۸۷ در مزرعه پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج واقع در ماهدشت کرج به اجراء در آمد. عامل محلول پاشی متانول با شش سطح، شاهد (بدون محلول پاشی) و ۷و ۱۴ و ۲۱ و ۲۸ و ۳۵ درصد حجمی متانول بود که به هر کدام از سطوح دو گرم در لیتر گلیسین اضافه شد. عامل آبیاری نیز با دو سطح نرمال (آبیاری پس از۴۰% تخلیه رطوبتی قابل دسترس) و تنش خشکی (آبیاری پس از۷۰% تخلیه رطوبتی قابل دسترس) اعمال شدند. محلول پاشی سه بار طی فصل رشد گیاه و با فواصل ۱۴ روزه روی گیاه پاشیده شد. اولین محلول پاشی ۸۰ روز پس از کاشت انجام شد. در این آزمایش صفات کمی و کیفی نظیر عملکرد ریشه، عملکرد بخش اندام هوایی، عملکرد شکر سفید، مقدار درصد قند، مقدار سدیم و پتاسیم و نیتروژن مضره، درصد قند ملاس و درصد قند قابل استحصال مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین سطوح مختلف متانول اختلاف معنی داری در سطح ۱ % در عملکرد ریشه، عملکرد بخش هوایی و عملکرد شکر سفید و در سطح۵ % بر در صد قند و درصد قند قابل استحصال ونیتروژن مضره مشاهده شد. بیشترین عملکرد ریشه و عملکرد بخش هوائی و عملکرد شکر سفید متعلق به تیمار ۲۱درصد حجمی متانول به ترتیب با ۶۷/۸۲، ۶/۴۹ و ۱۱/۹ تن در هکتار بود. سطوح تنش و بدون تنش نیز تفاوت معنی داری را برای عملکرد ریشه ، عملکرد بخش هوائی ، درصد قند، درصد قند قابل استحصال و عملکرد شکر سفید در سطح ۱% و برای میزان سدیم در سطح ۵% داشتند.