خوانش روایت منظوم ایرج سروده فردوسی با رویکرد نشانه - معنا شناسی
محل انتشار: جستارنامه ادبیات تطبیقی، دوره: 1، شماره: 1
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 41
فایل این مقاله در 26 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOSTR-1-1_003
تاریخ نمایه سازی: 15 آبان 1402
چکیده مقاله:
تولیدات زبانی تابع فرایندی پیچیده هستند که عوامل نشانه- معنایی بسیاری در آن دخیل هستند. یکی از ابعاد نشانه- معنا شناسی فرایند تنشی است. در فرآیند تنشی، بین عناصر نشانه - معنایی، رابطهای به وجود می آید که معنا از کم رنگ ترین تا پر رنگ ترین شکل آن، در نوسان است. این فرایند، گفتمان را به سوی نوعی نظام ارزشی هدایت میکند و ما را با معنای تولید شده مواجه میسازد. پرسش پژوهش این است که عوامل نشانه- معناشناسی چگونه فرایند شکل گیری معنا را در روایت منظوم ایرج به وجود آوردهاند؟ آیا با عبور از مربع معنایی اثر، می توان به خوانشی باز و سیال از متن دست یافت؟ هدف این پژوهش، بررسی ساختار کلی روایت منظوم ایرج و تبیین عوامل گفتمانی، مربع معنایی و تنشی، افعال موثر در روند روایت، و مکانمندی و زمانمندی معنا در اثر فوق بوده است. در این روایت، معنا هم به واسطه کنش و هم به واسطهی شوش تحقق مییابد. داستان بیش از یک زنجیره دارد و در انتهای زنجیرهی نخست، فرایند روایی جدیدی آغاز میشود. روند حرکت کنشگر در اینجا منجر به تولید ارزش های اسطورهای، آرمانی و اخلاقی شده است. ایرج، کنشگری آرمان خواه است که در راه پاسداشت آیین برادری، بی هیچ تعلق خاطری به قدرت، و بی هیچ سپاه و ابزار جنگی به دیدار برادران میرود و فدای آرمان خود میشود. به بیان دیگر شهریار جوان، از گسترهی حیات مادی خود میکاهد تا گسترهی زندگی معنویاش، وسیع و جاودانه شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مرضیه زارع
عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور، رشته زبان و ادبیات فارسی، واحد زیراب
مجید سرمدی
دانشیار دانشگاه پیام نور تهران
سهیلا صادقی
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور تهران، نویسنده مسئول