اقتباس مولوی از نهج البلاغه در مبحث قیامت
محل انتشار: جستارنامه ادبیات تطبیقی، دوره: 1، شماره: 2
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 83
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOSTR-1-2_005
تاریخ نمایه سازی: 15 آبان 1402
چکیده مقاله:
همانگونه که قرآن کریم معجزه الهی و از طریق وحی بر زبان پیامبر اکرم (ص) جاری شدهاست، نهجالبلاغه نیز بخشی از معجزه علوی است که با الهام از قرآن و تعالیم رسول الله (ص) از زبان امیرمومنان (ع) بیان شدهاست. به عبارتی اگر بخواهیم تالی قرآن را درکلام اولیای الهی بیابیم، نهجالبلاغه بارزترین نمونه است. مولوی در اشعارش بیشترین تاثیر را بعد از قرآن و کلام پیامبر اکرم (ص) از نهجالبلاغه پذیرفتهاست. به نظر میرسد او در بیان احادیث معصوم از سخنان حضرت علی(ع) بیشترین بهره را بردهباشد. تاثیرپذیری فراوان او از این کتاب گرانسنگ در ابعاد مختلف مبحث معاد، زمینه مناسب برای انجام پژوهش پیش رو در زمینهی قیامت و رستاخیز است. این مقاله در پی آن است که با روش تحلیلی– توصیفی اقتباس مولوی در باب قیامت را، از کتاب شریف نهجالبلاغه در مثنوی معنوی و دیوان شمس تبریزی تبیین نماید. یافتههای پژوهش نشان میدهد مولوی در زمینه اثبات معاد از طریق ادله فطری و اقناعی، نقد منکران معاد، گواهان رستاخیز، حقیقت مرگ، عظمت و سختی روز حساب از کتاب گرانسنگ نهج البلاغه امیر بیان اقتباس کردهاست.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی حسین زاده
استادیار گروه معارف دانشگاه کاشان
لیلا زارعی شهامت
دانشگاه کاشان