مقایسه فلسفه رنج از دیدگاه قرآن و پارادایم معنادرمانی

«رنج» عنصر مشترک زندگی تمام موجودات است و هستی آدمی با تجربه رنج گره خورده است. انسان به دلیل برخورداری از تفکر و خودآگاهی نسبت به سایر موجودات همواره در پی کشف علل وجود و حل مسئله آن بوده است. هدف از این پژوهش مقایسه مفهوم، کارکردها و شیوه­های رهایی از رنج از دو دیدگاه ایمانی با نظر به آیات قرآن و علم روان شناسی با تکیه بر نظریه معنادرمانی فرانکل بود. پژوهش حاضر به روش کیفی و به شیوه تحلیلی توصیفی انجام گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که بین دیدگاه قرآن و مکتب معنادرمانی در واکاوی مسئله رنج شباهت­ها و تفاوت هایی وجود دارد. از مهم­ترین شباهت­ها تاکید دو دیدگاه بر گستردگی و عدم گریز آدمی از رنج است؛ افزون بر این در معنادار بودن رنج و امکان رشد فردی به واسطه رنج نیز توافق نظر وجود دارد. تفاوت دو دیدگاه در نوع مواجهه و پذیرش رنج بود که در معنادرمانی به صورت محدود و در ارتباط با خود فرد مطرح می شود، اما در نگاه قرآن رنج بشر به کنش­های فرد و سنت­های الهی وابسته است؛ همچنین کارکردهای تربیتی، اخلاقی و روان شناختی آن بسیار جامع تر از روان شناسی معنادرمانگری است.