بررسی نقش خودپنداره بر اضطراب و عملکرد تحصیلی ریاضی دانش آموزان دوره متوسطه

مفهوم خودپنداره با مفهوم عزت نفس و احساس خشنودی از زندگی ارتباط نزدیک دارد. هر فرد به خصوص هر نوجوان یکعقیده مخصوص و تصور ذهنی از وضع خود دارد و به طریقی در ذهن خود آنرا منعکس میسازد. این تصور ذهنی بر اثر تجاربشخصی و تاثیر دنیای خارج در او به وجود میآید و کودک و نوجوان یک نظر ثابت و پایدار از محیط و از شخص خود و ازارتباط خود با محیط بدست میآورد. و برطبق آن مسایل زندگی را ارزیابی می کند و برای مقابله با آنها به کوشش می-پردازد .پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام شده است که هدف از آن بررسی نقش خودپنداره بر اضطراب وعملکرد تحصیلی ریاضی دانش آموزان دوره متوسطه بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که افرادی که دارای خودپنداره بهتریهستند و برداشت های خوبی از خود و توانایی های خود دارند از پیشرفت تحصیلی بالاتری برخوردارند، و افرادی که نسبت بهخود در توانایی های خود، نگرش منفی دارند و خود را دست کم می گیرند از پیشرفت تحصیلی خوبی برخوردار نیستند بهطوری که هر قدر فرد از انگیزه پیشرفت بالاتری برخوردار باشد و منبع کنترل او درونی تر باشد و از خودپنداره بهتری برخوردارباشد از پیشرفت تحصیلی بالاتری برخوردار خواهد بود. در جهت پیش بینی متغیر پیشرفت تحصیلی، ابتدا خودپنداره و سپسانگیزه و در نهایت منبع کنترل دارای اهمیت می باشد.