بررسی تاثیر شرایط اجتماعی بر سروده های ابوالقاسم حالت و عبید زاکانی

ابوالقاسم حالت یکی از معدود طنز پردازان معاصر است که در اشعار جدی و طنز، همواره با دیدی دقیق، درکی عمیق و بیانیشیوا و دلنشین مسایل محیطی خود را مورد تجزیه و تحلیل قرار می داد و در حقیقت همین ویژگی، از او شاعری متمایز میسازد. نجم الدین نظامالدین عبیدالله زاکانی قزوینی، شاعر، لطیفه پرداز، نویسنده و منتقد بزرگ قرن هشتم هجری است. وی دارایآثار ادبی شامل قصاید و غزلیات و رباعیات و عشاق نامه، که به شیوه و سبک سخن صریح و جدی و معمول همه شعر است، میباشد.آن چه که ما به عنوان شعر طنز با برچسب ابوالقاسم حالت می شناسیم، یک معنی دارد و شعری که از طنز پرداز دیگریمی خوانیم، معنای دیگری خواهد داشت. حالت، پند و اندرز را همچون دارویی بر پیکر بیمار اجتماع تزریق می کند. حالت، ابزاربسیار مهم طنز را به استخدام می گیرد تا ضمن بیان واقعیت ها و تجزیه و تحلیل مسایل گریبان گیر جامعه، بتواند پندها و اندرزهایمورد نظر خود را به گونه ای که مخاطب را خشمگین نکند، به شیوایی هرچه تمام تر بیان کند.