بررسی نقش و اهمیت بازی در آموزش و پرورش

از ویژگی های دوره کودکی، بازی کردن است. بازی شیوه طبیعی فعالیت در این دوره است. بازی های کودک در سنین مختلفویژگی های مخصوصی دارد. ابتدا بازی او با اشیا است و سپس شامل انسان ها می شود. از سنین سه و چهار سالگی به تدریج بهبازی های گروهی و اجتماعی روی می آورد. پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام شده است که هدف از آن بررسی نقشو اهمیت بازی در آموزش و پرورش بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که بازی کودکان در حکم آینه ای است که روحیات، استعدادهاو زمینه های روانی کودک را نشان می دهد و در شناخت کودکان باید از آن استفاده کرد. کودکان نمی توانند آنچه را که فکر میکنند و می بینند، شرح دهند. بازی اطفال به ما کمک می کند تا زبان آنها را بهتر بفهمیم. اگر بتوانیم بازی کودکان را درک کنیم،مسلما قادر خواهیم بود که افکار و عواطف آنها را بشناسیم.