معماری زمینهگرا(نمونه مطالعاتی: بافت تاریخی شهر گز)

معماری زمینه گرا به معنای سازگاری با زمینه های کالبدی تاریخی و اجتما عی فرهنگی است. این سبک معماری برزمین مداری و پیوند محیط با فضا تاکید دارد و با درک پیام بستر خود شکل میگیرد. معماری زمینه گرا در بناهای شهریبه حفظ هویت فرهنگی و تاریخی شهر کمک میکند. با استفاده از الگوها، معماری محلی و تزئینات منحصر به فرد، هویتشهری حفظ میشود. این نوع معماری باعث ایجاد ارتباط عمیق شهروندان با محیط زندگی و تاریخ شهر میشود و برایشناخت و شناسایی با محیط اطراف اهمیت دارد. معماری زمینه گرا در بناهای شهری به ایجاد فضاهای عمومی و متنوع وجذاب کمک میکند. لذا در هر منطقه باید با شناخت زمینه، الگوها و راهکارهایی منحصر به همان بوم ارایه نمود. در اینراستا شهر گز از توابع اصفهان دارای پیشینه تاریخی قابل توجهی است و از سبکها و ادوار مختلف بناهایی به یادگار دارد.هدف از این تحقیق معرفی و بررسی معماری زمینهگرا در شهر گز و در نهایت ارایه راهکارهایی جهت سخت و ساز جدیددر این شهر است. روش این توصیفی- تحلیلی است. ابزار گرداوری دادهها کتابخانه ای و میدانی است. نتایج نشان داده کهمعماری زمینه گرا در بناهای شهری به حفظ و هویت فرهنگی و تاریخی شهر کمک میکند. همچنین، ایجاد فضاهایعمومی و متنوع به وسیله این نوع معماری، فرصتهای تعامل اجتماعی و تفریحی را فراهم میکند. در نتیجه، معماریزمینه گرا در بناهای شهری تاثیر قابل توجهی بر فضاها، ارتباطات اجتماعی دارد. در مجموع، معماری زمینه گرا میتواندیک رویکرد پایدار برای شهر گز باشد