بررسی دسترسی به خدمات عمومی در مجتمع های مسکونی به لحاظ دسترسی معلولین و گروه های مختلف سنی در شهر تبریز

مسکن یکی از نیازهای اساسی انسان است و دستیابی به مسکن سالم و مطلوب یکی از شاخص های توسعه یافتگی محسوب می شود. از نظر قانونی نیز داشتن مسکن مناسب حق هر شهروندی است. پژوهش حاضر سعی بر آن دارد تا وضعیت مجتمع های مسکونی در منطقه ۲ شهر تبریز را به لحاظ دسترسی ساکنان به خدمات عمومی شهری از جمله فاصله از ایستگاه های حمل و نقل عمومی، مراکز تجاری (خرده فروشی، عمده فروشی)، پارک و فضای سبز، مساجد و کاربری مذهبی، مراکز بهداشتی و درمانی را مورد بررسی قرار دهد. روش این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی-تحلیلی است. در این پژوهش از روش تائین متغیرهای فاصله-زمان با هدف مقایسه میزان سهولت دسترسی به عناصر مذکور برای ساکنان مجتمع های مسکونی مهتاب،اساتید،شفق، ولیعصر، آفتاب و ایرداک استفاده شده است. نتایج یافته حاکی از آن است که مجتمع ایرداک از لحاظ دسترسی ساکنان به خدمات عمومی در مناسب ترین حالت و مجتمع اساتید در نامناسب ترین حالت قرار دارد. و در نهایت پسشنهاداتی در راستای تحقق به هدف پژوهش حاضر ارائه می شود.