تحلیل شاخص های مهندسی و رفتاری- آموزشی در مدارس آینده کشور

با گسترش ارتباطات و فناوری اطلاعات در مدارس، الگوهای سنتی آموزش به الگوهای جدید تبدیل خواهند شد. این پژوهش با رویکردی منطقی و علمی به تدوین شاخص های مدارس آینده ایران با تاکید بر ویژگی های مهندسی و رفتاری- آموزشی پرداخته است. روش پژوهش از نوع توصیفی– پیمایشی و با بهره گیری از فرایند تحلیل شبکه ای و منطق فازی می باشد. جامعه آماری این پژوهش اعضاء هیات علمی و صاحب نظران حوزه مدارس آینده در دانشگاه های فرهنگیان خراسان رضوی، اصفهان و تهران و همچنین معلمان و مدیران مطرح در در بخش دولتی و خصوصی آموزش وپرورش کشور می باشند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته ای بود که اعتبار آن از طریق روایی صوری و محتوایی و همچنین پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ (۸۵/۰) تایید شد. یافته ها نشان داد که شاخص های مدرسه آینده در ۹ بعد و ۴۲ عنصر قابل تبیین است. ابعاد مدرسه آینده به ترتیب اهمیت شامل فرایندهای یاددهی، ارتباطات و فناوری، ویژگی های مدیریتی، فرایندهای یادگیری، سیاست های مشارکتی، نگرش به مدرسه، ایمنی و بهداشت، طراحی مدرسه و هوای داخلی می باشد.