مقایسه شاخص های باروری میش های افشاری با جیره های مختلف فلاشینگ جو و ذرت

تعداد ۹۰ راس میش نژاد افشاری ۲ ساله (شکم دوم) با وزن ۵±۵۰ کیلوگرم و نمره بدنی ۳ در پایان تیرماه ۱۴۰۱ انتخاب شدند. پس از یک ماه عادت کردن به آغل، مطالعه در شروع شهریور آغاز شد. در ۳۰ راس میش از جیره معمولی بدون فلاشینگ استفاده و به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. در ۳۰ راس، علاوه بر جیره معمول، از سه هفته قبل از قوچ اندازی تا یک هفته پس از آن، روزانه ۴۵۰ گرم بلغور جو به عنوان جیره فلاشینگ استفاده و به عنوان گروه تیمار جو در نظر گرفته شد. همچنین در ۳۰ راس، علاوه بر جیره معمولی، از سه هفته قبل از قوچ اندازی تا یک هفته پس از آن، به جای بلغور جو، از روزانه ۴۵۰ گرم ذرت کوبیده استفاده و به عنوان گروه تیمار ذرت در نظر گرفته شد. در پایان شهریور، با شروع قوچ اندازی، ۶ راس قوچ ( دو راس برای هر گروه ۳۰ راسی میش) از نژاد افشاری در سن ۵/۲ تا ۳ سال و نمره بدنی ۲۵/۰ ± ۴ و وزن ۵±۹۰ کیلوگرم در میان میش ها رها شد و جفت گیری در تمام میش ها ثبت شد. تشخیص آبستنی در حدود ۴۵ روز پس از دیدن قوچ اندازی در میش های جفت گیری کرده، با دستگاه سونوگرافی انجام شد. یافته ها نشان داد میزان بره زایی به ازای جفت گیری، بره زایی به ازای زایمان و نر زایی در گروه جو بیشتر از دیگرگروه ها بود (۰/۰۵ >P). از این مطالعه نتیجه گیری شد استفاده از جو به عنوان جیره فلاشینگ از کارایی بهتری نسبت به دیگر جیره ها برخوردار بود.