مقایسه کارایی و پتانسیل صید شبح در گرگورهای سیمی و میلگردی در آب های استان بوشهر (خلیج فارس)

به فرایند صید ابزارهای صیادی که از کنترل خارج می شوند، صید شبح می گویند. ابزارهایی که به دلایل مختلف رها، گم و یا دور انداخته شده (ALDFG) می توانند اثرات نامطلوب اقتصادی و زیست محیطی ایجاد کنند. ابزارهای صید غیرفعال مانند انواع قفس ها، اثرات شدیدتری را پس از رها شدن در آب ایجاد می کنند. گرگورها یکی از انواع قفس ها هستند که سالانه تعداد زیادی از آن ها در خلیج فارس و دریای عمان، در دریا رها می شوند. در سال های اخیر نوعی از گرگورها با بدنه ای میلگردی پوشیده شده از تور در آب های بوشهر مورداستفاده قرار می گیرند. در این مطالعه که از آبان تا تیرماه ۱۴۰۰ در آب های بوشهر انجام شد، درمجموع با انجام ۳۱۰ سفر دریایی در ۳۰ مختصات، توسط ۹ شناور، ۹۰ گرگور میلگردی موردبررسی قرار گرفت. همگی با ماهی خارو و گربه ماهی، طعمه دار شده بودند تعداد ۲۴ گونه از ۱۲ خانواده شناسایی شد. بیشترین گونه ی مشاهده شده، ماهی هامور (Epinephelus coioides) بود.. نتایج نشان داد که همه ی گرگورها ی میلگردی درصورتی که گم نشوند پس از پایان صید به خشکی باز می گردند. عمده ی دلایل گم شدن، به ترتیب شامل سرقت، تور ترال، تور گوشگیر کف بود. هیچ یک از گرگورها به عمد، توسط صیادان در دریا رها نشد. همچنین برای تائید نتایج نمونه برداری، تعداد ۴۰ پرسشنامه بین صیادان توزیع شد. با توجه به نتایج، گرگورهای میلگردی ازنظر عمر، استحکام، صرفه ی اقتصادی و کمتر بودن میزان ALDFG، بر گرگورهای سیمی اولویت دارند. توصیه می شود محققان، با ترکیب دانش خود با تجارب صیادان به طراحی گرگورهایی با معایب کمتر با حفظ محاسن مدل های مختلف گرگور، به ویژه ازنظر اقتصادی و زیست محیطی اقدام کنند.