بررسی فلوسایتومتریک آنتی بادی های ضدآنتی ژن های سازگاری بافتی و آنتی ژن های اختصاصی پلاکتی درمبتلایان به اختلالات خونی دریافت کننده پلاکت

سال انتشار: 1383
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 90

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_BLOOD-1-2_004

تاریخ نمایه سازی: 26 آبان 1402

چکیده مقاله:

چکید ه   سابقه و هدف   به دنبال انتقال خون، آنتی بادی های ضد HLA وآنتی ژن های اختصاصی پلاکتی ایجاد می شوند که منجر به مشکلات مختلفی مانند مقاومت پلاکتی می گردند. به نظر می رسد بررسی آنتی بادی های ضد HLA و آنتی ژن های اختصاصی پلاکتی در انتخاب و پایش روش درمانی مناسب، مفید باشد. هدف این مطالعه بررسی آنتی بادی های ضد HLA و آنتی ژن های اختصاصی پلاکتی در بیماران مبتلا به اختلالات خونی(لوکمیای حاد، آنمی آپلاستیک وITP ) با روش فلوسایتومتری است.   مواد وروش ها   در این تحقیق که به روش توصیفی انجام شده، ایزوتایپ آنتی بادی های ضد HLA و آنتی ژن های اختصاصی پلاکتی به روش فلوسایتومتری در سرم ۶۲ بیمار مبتلا به اختلالات خونی که به تزریق پلاکت پاسخ مناسب نداده اند و ۲۰ بیمار مبتلا به ITP (بدون سابقه قبلی مصرف پلاکت) بررسی و نتایج این روش با روش PRA و با استفاده از آزمون آماری کای دو (Chi-square) در ارزیابی آنتی بادی های ضد HLA مقایسه شده اند.   یافته ها   یافته های ما نشان دادند که۴۴ نفر از ۸۲ بیمار (۷/۵۳ درصد) دارای آنتی بادی های ضدآنتی ژن هایHLA-Class I می باشند. فراوانی ایزوتایپ ها بدین صورت است: (۲/۵۱ درصد) IgM ، (۹/۳۲ درصد) IgG و (۲/۱ درصد) IgA . ۳۶ نفر از ۸۲ بیمار (۹/۴۳ درصد) نیز دارای آنتی بادی های ضد آنتی ژن های اختصاصی پلاکتی بودند که فراوانی ایزوتایپ ها شامل (۲/۴۰ درصد) IgM ، (۵/۳۰ درصد) IgG و (۲/۱۲ درصد) IgA می باشد. ۲۷ نفر از بیماران مورد بررسی (۷/۳۱ درصد) دارای هر دو نوع آنتی بادی ضد HLA و ضد پلاکتی بوده اند که بیانگر ایمن سازی علیه این آنتی ژن ها است: دو گروه ذکر شده از نظرحضور آنتی بادی های ضد آنتی ژن های اختصاصی پلاکتی تفاوتی با یکدیگر ندارند اما حضور آنتی بادی های ضد آنتی ژن های HLA-Class I در این دو گروه متفاوت است. گرچه همبستگی خوبی بین دو روش فلوسایتومتری و PRA به چشم می خورد، در روش PRA فقط می توان آنتی بادی هایی را که موثر در فعال سازی کمپلمان هستند ردیابی نمود.   نتیجه گیری   با مصرف فرآورده پلاکتی، ایمن سازی نسبت به آنتی ژن های HLA-Class I ایجاد می گردد ولی ایمن سازی علیه آنتی ژن های اختصاصی پلاکتی علاوه بر مصرف پلاکت، طی روند اتوایمنی نیز ایجاد می شود. حضور این آنتی بادی ها ممکن است یکی از دلایل عدم پاسخ دهی مناسب به تزریق پلاکت و مقاومت پلاکتی در بیماران تحت بررسی باشد. انجام مطالعات مشابه برروی تعداد نمونه بیشتر، کراس مچ پلاکتی و استفاده از پلاکت سازگار از نظر HLA و یا فرآورده های کم لکوسیت جهت تزریق به بیماران توصیه می شود.   کلمات کلیدی: آنتی بادی ضد HLA ، آنتی ژن های اختصاصی پلاکتی، اختلالات خونی، مقاومت پلاکتی، فلوسایتومتری ، PRA

کلیدواژه ها: