فضایل عقلانی و اخلاقی انسان متعالی از منظر امام خمینی (ره)

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 86

فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_MATIN-25-99_003

تاریخ نمایه سازی: 26 آبان 1402

چکیده مقاله:

فضائل عقلانی و اخلاقی از مهم ترین مسائل انسان شناسی معاصر است. این مبحث در ترسیم انسان متعالی و استکمال نفس جایگاه ویژه ای دارد. امام خمینی فیلسوفی فضیلت مدار و عمل گراست که ویژگی های متعددی را برای انسان متعالی برمی شمارد. بسیاری از این ویژگی ها تحت عنوان فضایل عقلانی و اخلاقی قابل جمع اند. بیان اجناس چهارگانه فضایل، اقسام عقلانی و اخلاقی آن، نامتناهی بودن و چگونگی کسب آن ها، نقش اعتدال در فضایل و جایگاه فضیلت در اجتماع انسانی از مباحث موردتوجه ایشان است. امام همچون ملاصدرا، علم را در راس فضایل عقلانی و عدالت را در راس فضایل اخلاقی مطرح کرده اند. پژوهش حاضر با روش مطالعه اسنادی درپی تبیین رویکرد خاص امام خمینی در استفاده از مفهوم محوری فطرت در تعریف فضایل است که در بستر رویکرد تقدم علم عملی بر نظری ایشان در سراسر منظومه فکریشان گسترده شده و از ابتکارات ویژه ایشان است. تاکید مضاعف امام بر فضایل اخلاقی نسبت به فضایل عقلانی سبب توجه ویژه ایشان به تشکیل مدینه فاضله در راستای فضیلت مندی نوع انسان است. غلبه رویکرد فطرت محورانه و عمل گرایانه ایشان سبب تسری فضایل از حوزه فردی به حوزه مسائل سیاسی و اجتماعی است. وی تزکیه نفس را عامل فضیلت مندی و حجب ظلمانی و نورانی را مانع دستیابی به فضیلت حقیقی و قرب باری تعالی دانسته و به تبع این بحث، سخن از رذایل بی نهایت را نیز مطرح می کنند که سبب نقص در شکل گیری هویت انسانی و سقوط او در جانب کاستی و نقصان است. فضیلت مندی انسان در اندیشه امام به حدی پررنگ است که می توان روش او را در شناخت انسان، انسان شناسی فضیلت گرایانه دانست.

نویسندگان

ابراهیم علی پور

استادیار گروه فلسفه و کلام اسلامی، پژوهشکده فلسفه و کلام اسلامی، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، مدیر گروه پژوهشی فلسفه و کلام اسلامی جامعه الزهرا (س)، قم. ایران.

فاطمه بهجت*

دانشجوی دکتری جامعه شناسی، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، طلبه سطح ۳ جامعه الزهرا (س)، قم، ایران. (نویسنده مسئول)

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • اردبیلی، سید عبدالغنی (۱۳۸۱). تقریرات فلسفه. (تقریر ابحاث امام خمینی)، ...
  • ارسطو (۱۳۷۸). اخلاق نیکوماخوس. ترجمه حسن لطفی، تهران: طرح نو.. ...
  • امام خمینی، سید روح الله (۱۳۹۲). تفسیر سوره حمد. تهران: ...
  • امام خمینی، سید روح الله (۱۳۷۷). شرح جنود عقل و ...
  • امام خمینی، سید روح الله (۱۳۹۴). شرح چهل حدیث. تهران: ...
  • امام خمینی، سید روح الله (۱۳۸۱). ولایت فقیه. تهران: موسسه ...
  • امام خمینی، سید روح الله (۱۳۸۵). صحیفه امام خمینی. تهران: ...
  • بهجت، فاطمه (۱۴۰۰). انسان متعالی در اندیشه امام خمینی. تهران: ...
  • بهشتی، محمد (۱۳۹۸). محدودیت ها و ناتوانی های عقل از ...
  • dor: ۲۰.۱۰۰۱.۱.۲۴۲۳۶۴۶۲.۱۳۹۸.۲۱.۸۲.۳.۵. ...
  • حافظ شیرازی، شمس الدین (۱۳۸۴). دیوان حافظ. تدوین محمدحسین مهرآیین، ...
  • رهبر، عباسعلی، کیانی شاهوندی، بیژن (پاییز ۱۳۹۶). بررسی پنج شاخص ...
  • dor: ۲۰.۱۰۰۱.۱.۲۴۲۳۶۴۶۲.۱۳۹۶.۱۹.۷۶.۵.۱. ...
  • زگزبسکی، لیندا (۱۳۹۲). معرفت شناسی. ترجمه کاوه بهبهانی، تهران: نی.. ...
  • سبحانی، جعفر (۱۳۸۱). تهذیب الاصول. (تقریر ابحاث امام خمینی)، تهران: ...
  • سید قریشی، ماریه (۱۳۹۴). اخلاق عقلی و فلسفی (اخلاق ارسطویی). ...
  • شاه آبادی، محمدعلی (۱۳۸۷). شذرات المعارف. تقریر آیت الله نورالله ...
  • علی پور، فاطمه (۱۳۹۹). تبیین امام خمینی (س) از تکامل ...
  • doi: ۱۰.۲۲۰۳۴/MATIN.۲۰۲۱.۱۳۱۷۳۴ dor:۲۰.۱۰۰۱.۱.۲۴۲۳۶۴۶۲.۱۳۹۹.۲۲.۸۹.۴.۷. ...
  • مطهری، مرتضی (۱۳۷۵). فلسفه اخلاق. تهران: صدرا.. ...
  • مطهری، مرتضی (۱۳۷۲). فطرت، تهران: صدرا.. ...
  • مطهری، مرتضی (۱۳۸۷) مجموعه آثار. تهران: صدرا.. ...
  • ملاصدرا، محمد ابن ابراهیم (۱۳۶۸). الحکمه المتعالیه فی الاسفار العقلیه ...
  • مهدی پور، حسن (۱۳۹۸). نسبت فضیلت گرایی و غایت انگاری ...
  • dor: ۲۰.۱۰۰۱.۱.۲۴۲۳۶۴۶۲.۱۳۹۸.۲۱.۸۳.۶.۰. ...
  • کلینی، محمد بن یعقوب (۱۳۶۹). اصول کافی. ترجمه سید جواد ...
  • نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد (۱۳۹۵). اخلاق ناصری. با تصحیح ...
  • نمایش کامل مراجع