فراوانی آنتی ژن نوتروفیلی(HNA-۱) در بیماران تالاسمیک دارای تزریق خون مکرر و مبتلا به عارضه تب زای غیر همولیتیک

چکیده سابقه و هدف آنتی ژن های نوتروفیلی یا HNAها، آنتی ژن های گلیکوپروتئینی سطح نوتروفیل ها هستند، آنتی بادی بر علیه این آنتی ژن ها در بیماران دارای تزریق خون مکرر تولید می گردد. در این پژوهش به بررسی فراوانی آللیک HNA-۱a/۱b/۱c در بیماران دارای تزریق خون مکرر مبتلا به عارضه تب زای انتقال خون و هم چنین خطر آلوایمیونیزاسیون این افراد بر اساس الگوی ژنوتیپ پرداختیم. مواد و روش ها در یک مطالعه توصیفی، ۹۹ نفر از بیماران تالاسمی وارد مطالعه شدند. نمونه گیری از تیر ۹۸ تا اسفند ۹۸ در مرکز تالاسمی ظفر به طول انجامید. افراد از خون های کم لکوسیت استفاده می کردند. ۳ میلی لیتر خون در لوله های حاوی EDTA جمع آوری شدند، DNA استخراج شد. ژن HNA-۱ به روش PCR-SSP بررسی شد. فراوانی آللی آنتی ژن های نوتروفیلی با استفاده از معادله هاردی واینبرگ محاسبه گردید و برای تحلیل داده ها از آزمون های کای دو و T test استفاده شد. یافته ها فراوانی آلل های مشاهده شده به ترتیب(۷/۵۲%)HNA-۱a ، (۳/۴۴%)HNA-۱b و (۳%)HNA-۱c بودکه با قانون هاردی واینبرگ با ضریب اطمینان ۵% تطابق داشت. بیشترین میزان خطر آلوایمیونیزاسیون به ترتیب مربوط به (۲۲%)HNA-۱b ، (۱۸%)HNA-۱a و (۳%)HNA-۱c بود. نتیجه گیری فراوانی آللیک آنتی ژن نوتروفیلی HNA-۱ در بیماران تالاسمیک مبتلا به عارضه تب زای غیرهمولیتیک انتقال خون با یافته های قبلی در جمعیت های مختلف ایرانی مطابقت داشت. هم چنین علی رغم شباهت آنتی ژنی در بیشتر آلل ها و دریافت خون کم لکوسیت در بیماران، هم چنان خطر آلوایمیونیزاسیون وجود داشته و توجه به تزریق خون بر اساس الگوی ژنوتیپ نوتروفیلی را بیشتر مورد توجه قرار می دهد.