تاثیر دعا در مدیریت و کنترل ذهن (با نگاهی نو به مسئله استجابت دعا)

امروزه مبحث ذهن، مدیریت و کنترل آن، از مباحث مهمی است که مورد توجه اندیشمندان قرار گرفته است و برای در اختیار گرفتن آن، راه­کارهای مختلفی ارائه شده است. دعا، یکی از راه­کارهای دین برای برون رفت از قالب ­های فکری است که انسان هویت فکری گرفتار آن است. انسان هویت فکری، انسانی است که اسیر من­های متضادی است که بر اثر تربیت خانوادگی و اجتماعی، ذهن به عنوان «ارزش» به او تحمیل می­ کند. در صورتی که آنها مبنای واقعی نداشته و بر پایه برداشت فرد از واقعیت و بر اساس توهم و پندار در ذهن وی شکل گرفته است. رابطه دعا و ذهن، یک رابطه متقابل و دوطرفه است و همین امر، ضرورت این پژوهش را بیش از پیش روشن می ­سازد. در این مقاله، ضمن تبیین مباحث کنترل ذهن بر اساس کتاب «تفکر زائد» از محمدجعفر مصفا تلاش شده است تا به با رویکردی توصیفی - تحلیلی نشان دهد که به وسیله دعا می­توان با واقعیت پدیده­ های هستی رو به رو شد و آنها را آن­گونه که هستند به نظاره نشست و با توجه و تمرکز بر قدرت مرکزی عالم هستی یعنی، قدرت خداوند می­توان ذهن را از تشتت و پراکندگی رها ساخت؛ پس از رها شدن ذهن است که می­توان شرایط استجابت دعا همچون انقطاع الی الله و مقام رضا را نیز در قلب به وجود آورد.