تاثیر تمرین استقامتی پیشرونده و مصرف مکمل سیلی مارین بر تغییرات شاخص های هماتولوژیکی در مردان سالم غیر ورزشکار

چکید ه   سابقه و هدف   هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر ۶ هفته تمرین استقامتی پیش­رونده و مصرف مکمل سیلی­مارین بر تغییرات شاخص های هماتولوژیکی در مردان سالم غیر ورزشکار(۵ ± ۲۵ سال، وزن ۲۱ ± ۸۶ کیلوگرم، قد ۱۳ ± ۱۷۸ سانتی متر، شاخص توده بدنی ۵ ± ۲۷) بود.   مواد و روش ها   تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود و آزمودنی­های آن ۲۱ نفر بوده، به صورت تصادفی در دو گروه مکمل(۱۱ نفر) و دارونما(۱۰ نفر) از بین کلیه دانشجویان مرد غیر فعال دانشگاه صنعتی شاهرود، مورد مطالعه قرار گرفتند. پس از کسب رضایت­نامه، هر دو گروه به مدت ۶ هفته، هم­ زمان تمرین استقامتی یکسان داشته و گروه تجربی مصرف مکمل سیلی مارین و گروه کنترل، دارونما دریافت نمودند. نمونه ­ های خون قبل و بعد از دوره تمرینی و مکمل ­ گیری به منظور اندازه گیری فاکتورهای هماتولوژیکی از آزمودنی ­ ها گرفته شد(گلبول سفید، مونوسیت، گلبول قرمز، هماتوکریت و پلاکت) . برای تجزیه و تحلیل یافته­ها، از نرم افزار ۱۶ SPSS ، با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه های تکراری(۲×۲) استفاده شد.   یافته ها   کاهش معنا داری در مونوسیت، گلبول قرمز و هماتوکریت در هر دو گروه مکمل سیلی­مارین و دارونما پس از ۶ هفته تمرین استقامتی پیش ­ رونده مشاهده شد(۰۵/۰ p ≤ ). ولی بین دو گروه مکمل سیلی­ مارین و دارونما، تفاوت معنا دار مشاهده نشد.   نتیجه گیری   نتایج تحقیق نشان می دهد که مصرف مکمل سیلی­ مارین همراه با تمرینات استقامتی پیش­رونده، کاهش معناداری در مونوسیت، گلبول قرمز و هماتوکریت را موجب می شود.