ارتباط بین پلی مورفیسم های ژنی GPIa(۸۰۷C/T) و GPIIIa(pLA۱/pLA۲) در زنان مبتلا به سقط مکرر خودبه خودی در استان تهران

چکیده سابقه و هدف سقط مکرر خود­به خودی، به ختم بارداری قبل از هفته ۲۰ حاملگی اطلاق می­شود. در برخی از زنان با سابقه سقط مکرر، جهش­های­ ژن ترومبوفیلیک منجر به ایجاد لخته­های خونی در عروق جفت، کاهش اکسیژن­رسانی و مرگ جنین می­شود. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط پلی­مورفیسم­های ۸۰۷C/T (ژن GPIa) و pLA۱/pLA۲ (ژن GPIIIa) با سقط مکرر خود­به خودی بود. مواد و روش ها در این مطالعه مورد -­ شاهدی، ۵۰ خانم با سابقه حداقل دو سقط مکرر با علت نا­مشخص و ۵۰ خانم بدون سابقه سقط مکرر و دارای حداقل دو بارداری موفق در استان تهران انتخاب شدند و در مرکز تحقیقات بیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی زنجان در سال ۱۳۹۳ مورد بررسی قرار گرفتند. پلی­مورفیسم­های ۸۰۷C/T وpLA۱/pLA۲  به ترتیب از طریق روش­های Tetra-Primer ARMS-PCR وPCR-RFLP  ارزیابی شدند. نتایج به ­دست آمده از تعیین ژنوتیپ این پلی­مورفیسم­ها توسط نرم افزار ۱۶SPSS  و آزمون کای دو تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها افراد واجد ژنوتیپ ۸۰۷TT در جمعیت بیمار بیشتر از افراد شاهد بود(۰۴۵/۰p=). در مقابل شیوع ژنوتیپ pLA۲/pLA۲ در جمعیت بیمار و شاهد بسیار کم بود. در این تحقیق فراوانی ژنوتیپ های ۸۰۷TT و pLA۲/pLA۲ به ترتیب در گروه بیمار و شاهد(۳۴/۰ ، ۱۶/۰) و (۰۶/۰ ، ۰۲/۰) گزارش شد. نتیجه گیری نتایج مطالعه حاضر نشان داد که پلی­مورفیسم ۸۰۷C/T با سقط مکرر خود­به خودی، رابطه معناداری دارد. در مقابل اختلاف معناداری بین افراد بیمار و شاهد در پلی­مورفیسم pLA۱/pLA۲ وجود ندارد.