بررسی بیان ژن های حفاظت سلولی TXNRD۱ و GCLC پس از افزایش بیان Nrf۲ در سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بند ناف

چکید ه   سابقه و هدف   سلول‎های بنیادی مزانشیمی( MSCs ) به علت خصوصیات منحصر به فرد، سلول هایی ایده ‎ آل در زمینه ‎ های سلول ‎ درمانی و ژن ‎ درمانی می‎باشند. اما بقای کم آن‎ها پس از پیوند، استفاده از آن ‎ ها را محدود کرده است. هدف این مطالعه، بررسی بیان ژن‎های حفاظت سلولی شامل NQO۱ ، TXNRD۱ ، HO-۱ ، GCLC پس از افزایش بیان Nrf۲ در سلول‎های بنیادی مزانشیمی بود.   مواد و روش ها   در این مطالعه تجربی، MSCs بند ناف کشت داده شدند و پلاسمید نوترکیب حاوی ژن Nrf۲ و پلاسمید فاقد ژن Nrf۲ با استفاده از ماده FuGENE HD به داخل این سلول ‎ ها ترانسفکت شدند. پس از اعمال استرس به سلول‎ها، RNA استخراج شده و cDNA ساخته شد. آغازگرهای اختصاصی برای ژن ‎ های Nrf۲ ، NQO۱ ، TXNRD۱ ، HO-۱ ، GCLC با استفاده از نرم افزار ۳ Primer طراحی و بیان این ژن‎ها با روش RT-PCR بررسی شد. نتایج با استفاده از نرم‎افزار Image J۲x و ANOVA کمی ‎ سازی و بررسی آماری گردید.   یافته ها   بیان Nrf۲ در MSCs متعاقب ترانسفکشن افزایش داشت( ۰۱/۰ (p < . افزایش بیان ژن ‎ های TXNRD۱ و GCLC نیز در سلول‎های ترانسفکت شده مشاهده شد(۰۵/۰ p< و ۰۱/۰ (p< ولی بیان ژن ‎ های HO-۱ و NQO۱ در این سلول‎ها نسبت به کنترل تغییری نداشت.   نتیجه گیری   افزایش بیان Nrf۲ موجب بیان GCLC و TXNRD۱ در سلولهای بنیادی مزانشیمی شده و به نظر می ‎ رسد بخشی از اثرات حفاظتی شناخته شده Nrf۲ تحت تاثیر بیان این ژن ‎ ها باشد.