بررسی زمان تاخیری از جداسازی پلاسما تا انجماد بر فعالیت فاکتور VIII در پلاسمای تازه منجمد

چکید ه   سابقه و هدف   پلاسما فرآورده ای مهم در جهت تولید فاکتورهای انعقادی کنسانتره به شمار می آید. فاکتور VIII یکی از مهم ترین فاکتورهای ناپایدار موجود در پلاسما می باشد که فعالیت آن به عنوان شاخص کیفی این فرآورده مطرح می شود. از این رو مطلوب سازی کلیه مراحل تهیه پلاسما به منظور اجتناب از کاهش فاکتور VIII ، امری ضروری به نظر می رسد. در این مطالعه، تاثیر زمان تاخیری از جداسازی پلاسما تا انجماد بر روی فعالیت فاکتور VIII در پلاسمای تازه منجمد بررسی شد.   مواد و روش ها   در یک مطالعه مقطعی ۳۰ واحد خون کامل در کیسه های اطفال جمع آوری و پلاسمای آن جدا گردید. پلاسمای جدا شده به سه قسمت مساوی تقسیم و یکی از ۳ کیسه پلاسما، پس از ۱ ساعت(گروه اول)، دیگری پس از ۲ ساعت(گروه دوم) و سومی بعد از ۶ ساعت(گروه سوم) منجمد شدند. سپس فعالیت فاکتور VIII به روش لخته بررسی شد. یافته ها توسط آزمون t زوج تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها   میانگین فعالیت فاکتور VIII در گروه اول، دوم و سوم به ترتیب IU/mL ۴/۰ ± ۷۸/۱ ، IU/mL ۴/۰ ± ۷۲/۱ و IU/mL ۳/۰ ± ۵۰/۱ بود.   نتیجه گیری   برای تهیه پلاسمای تازه منجمد، بایستی پلاسمای جدا شده از خون کامل حداکثر در عرض ۲ ساعت منجمد گردد. اگر چه افزایش این زمان تا ۶ ساعت، فعالیت فاکتور VIII را کاهش داده و تفاوت معناداری در میزان این فاکتور نسبت به مواردی که زمان جداسازی به ۱ یا ۲ ساعت کاهش می یابد، دیده می شود اما فعالیت فاکتور VIII در فرآورده نهایی در حد قابل قبول می باشد.