میزان آگاهی پرسنل درمانی بیمارستان های شهر شیراز در زمینه طب انتقال خون و تاثیر آموزش بر آن

چکید ه   سابقه و هدف   با توجه به اهمیت آگاهی پزشکان در زمینه تصمیم گیری در تجویز خون و فرآورده های خونی و آگاهی پرستاران در زمینه چگونگی تجویز خون و فرآورده های آن، بر آن شدیم تا به بررسی میزان آگاهی و تاثیر آموزش آن ها در زمینه طب انتقال خون بپردازیم.   مواد و روش ها   مطالعه مداخله ای نیمه تجربی بود که در سال ۱۳۹۱ بر روی پزشکان و پرستاران بیمارستان های شیراز انجام شد. پرسشنامه متشکل از ۲۴ سوال شامل خصوصیات دموگرافیک، تجربه در زمینه تجویز خون و فرآورده های خونی، اندیکاسیون های تزریق خون، پلاکت، پلاسما، نحوه تجویز و عوارض ناشی از تزریق خون بود. متوسط میزان آگاهی قبل از آموزش و پس از آموزش محاسبه شد. از آزمون های t و مجذور کا جهت آنالیز داده ها با نرم افزار آماری ۱۸ SPSS استفاده شد .   یافته ها   متوسط میزان آگاهی پزشکان و پرستاران در زمینه طب انتقال خون ۹/۶ ± ۳/۱۵ و ۲/۵ ± ۵/۹ از ۲۴ بود و در پزشکان و پرستارانی که در دوران تحصیل آموزش در زمینه طب انتقال خون دریافت کرده بودند، بالاتر از کسانی بود که آموزش ندیده بودند(۰۱/۰ p< ). متوسط میزان آگاهی پزشکان و پرستاران بعد از آموزش ۳/۴ ± ۸/۲۰ و ۷/۳ ± ۲/۱۸ از ۲۴ بود که به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافت(۰۵/۰ p< ).   نتیجه گیری   آگاهی پزشکان و پرستاران در زمینه طب انتقال خون پایین بود و آموزش می تواند به افزایش آگاهی آن ها منجر شود. به نظر می رسد نیاز به برگزاری دوره های آموزشی در زمینه طب انتقال خون برای بالا بردن آگاهی پرسنل و گنجاندن واحد طب انتقال خون در کوریکولوم آموزشی وجود دارد.