بیان ژن نوکلئوستمین در لوسمی حاد پرومیلوسیتیک در ارتباط با داروی ارسنیک تری اکسید و تمایز سلولی

چکید ه   سابقه و هدف   لوسمی حاد پرومیلوسیتیک( APL )، یک لوسمی حاد میلوئیدی تمایز پذیر است. سابقا این تمایز توسط داروی ATRA امکان پذیر بوده، اما اخیرا داروی ارسنیک تری اکسید به این روش درمانی اضافه شده است. مکانیسم های سلولی تمایز در اثر این دارو هنوز به خوبی مشخص نگردیده است. در این مطالعه رابطه تمایز سلولی داروی ارسنیک با میزان بیان ژن نوکلئوستمین به عنوان یک عامل تکثیر سلولی، مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت.   مواد وروش ها   مطالعه انجام شده از نوع تحلیلی بود. در این مطالعه از سلول NB۴ که یک رده لوسمی حاد پرومیلوسیتیک است استفاده شد و داروی ارسنیک با غلظت ۵/۰ ، ۱ و ۲ میکرومول بر روی آن اثر داده شد و پس از ۵ روز تاثیر دارو، از نقطه نظر تمایز سلولی با استفاده از مارکر تمایزی CD۱۱b و از نقطه نظر مولکولی با استفاده از بررسی بیان ژن نوکلئوستمین با استفاده از Real Time – PCR مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آن با استفاده از آزمون من ویتنی بررسی و تحلیل شد.   یافته ها   بر اساس نتایج به دست آمده، غلظت ۵/۰ میکرومول از داروی ارسنیک نه تنها باعث ایجاد تمایز سلولی نشده بلکه باعث افزایش تکثیر سلولی در ده روز اول کشت گردید ولی غلظت یک میکرومول دارو پس از ۵ روز باعث افزایش درصد مارکر تمایزی CD۱۱b از ۲/۵ به ۶/۱۳ درصد شد که این تفاوت معنی دار می باشد. هم چنین غلظت یک میکرومول داروی ارسنیک باعث کاهش بیان ژن نوکلئوستمین به صورت قابل توجه گردید و تعداد کپی ژن از ۱۳۰ به ۷۰ رسید که اختلاف آن معنی دار می باشد.   نتیجه گیری   بر اساس نتایج به دست آمده، غلظت یک میکرومول از داروی ارسنیک در مدت ۵ روز توانسته است افزایش جزئی در درصد CD۱۱b ایجاد کند و در واقع باعث یک تمایز جزیی شده و در صورت افزایش مدت تماس دارو با سلول، ممکن است درصد بیان افزایش یابد. هم چنین افزایش درصد بیان CD۱۱b و ایجاد تمایز سلولی همراه با کاهش بیان ژن نوکلئوستمین که یک عامل تکثیر سلولی می باشد همراه بوده است.   کلمات کلیدی : لوسمی حاد پرومیلوسیتیک، ارسنیک تری اکسید، RT-PCR