تاثیر تمرینات مقاومتی با و بدون تحریکات الکترومغناطیس پالسی بر کلسیم، فسفر و آلکالن فسفاتاز تام و کورتیزول در بیماران هموفیلی شدید استئوپروتیک

چکید ه   سابقه و هدف   با توجه به قانون ولف، اعمال بارهای فیزیکی، یکی از راه های درمان پوکی استخوان است. در این مطالعه اثر تمرین های مقاومتی با و بدون میدان الکترومغناطیس پالسی بر آنزیم آلکالن فسفاتاز کل، کلسیم، فسفر و هورمون کورتیزول در بیماران هموفیلی شدید A استئوپروتیک بررسی شد .   مواد و روش ها   در یک مطالعه تجربی، ۳۲ بیمار هموفیلی شدید A استئوپروتیک(۱۸ تا ۳۵ سال)، به صورت تصادفی در سه گروه تمرین مقاومتی، تمرین مقاومتی توام با میدان الکترومغناطیسی پالسی(مگنت) و کنترل قرار گرفتند. گروه تمرین مقاومتی، ۴۰-۳۰ دقیقه تمرین های مقاومتی تنه و اندام ها را به صورت پیشرونده و ۳۰ دقیقه مگنت به صورت پلاسبو و گروه تمرین مقاومتی توام با مگنت، با تمرین هایی با همان شدت ولی تکرار کمتر و سپس ۳۰ دقیقه تحریک PEMF ، در مدت ۶ هفته و ۳ جلسه در هفته درمان شدند. در گروه کنترل تداخلی انجام نشد. آلکالن فسفاتاز کل، کلسیم، فسفر و کورتیزول خون قبل و بعد از ۶ هفته اندازه گیری شد.   یافته ها   میزان کورتیزول در هر دو گروه تمرینی با و بدون مگنت(به ترتیب ۲/۶ ± ۲۱/۱۲ ، ۷۱/۴ ± ۶۵/۱۱) کاهش معناداری نسبت به مقادیر پایه و کنترل(۸۱/۵ ± ۱۸/۲۰) داشت. میزان آلکالن فسفاتاز کل در هر دو گروه تمرینی افزایش معناداری نسبت به مقادیر پایه داشت که فقط در گروه تمرین مقاومتی(۴۳ ± ۲۴۲) نسبت به کنترل(۴۵ ± ۲۴۰) معنادار بود.   نتیجه گیری   تمرین های مقاومتی برای افزایش متابولیسم استخوان بیماران هموفیلی استئوپروتیک موثر است و کاهش تعداد تمرین ها برای کم کردن احتمال خونریزی های مفصلی می تواند با اضافه کردن میدان های الکترو مغناطیس جبران شود.